Adını bilmeyen ağaç gibisin kardeşim!
Amaçsız göğe yükselişinden belli! kuruyacaksın erkenden!
Susar durursun kış gününe,su neyine; donacaksın!
Yaprakların pörsümüş,gövden kurumuş,içi boş beyin gibi köklerin!
Hangi toprak kabul eder edepsizce yeşermeni?
Adını bilmeyen ağaç gibisin kardeşim!
Balta bekleyen mahkum…
Hayat suyuna küsmüş kök alıcıların,
E be kardeşim! Etraftaki yeşillik de mi umurunda değil!
Ya arıların bala hasreti,olmadı kelebeğin yaşam uçuşu,
Çocukların neşe yiyen bakışı!
Biliyorum! Hiç biri kendi yalnızlığında yaşama bencilliğin değerinde değil!
E be kardeşim!
Sen yaşamı kendi saksında yok oluşa yatırdıysan,
Orman kardeşliğinden kaçtıysan,
Tuzu ,minerali,suyu kendine sakladıysan,
İnsan olamayıp!
Ağaç kaldıysan,
Suç bende mi be kardeşim1!!!!
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
