Yıkılış

parti binasına yaklaştım.kapıdaki görevlilere kimliğimi gösterdim.içeride bir koşuşturma vardi her zamanki gibi.görevli başını çevirip bakmadı doğru dürüst.ne olacağını bilemeden geçip gidiyorum.silahın kabzası ılık,dokunduğum zaman hissediyorum.silahlar terli,düşler bugünümü çalıyor.şiirsel yıkımlara başlayacağız birer birer.
bakanın odasına girip bacak bacak üstüne atıyorum ve pahalı bir puro yakıyorum.bir zarf veriyorum.zarfın içi bakanın hukukdışı icraatlarının olduğu belgeler ve fotoğraflarla dolu.sonra ceketimin üst cebinden bir kağıdı cebin üstüne çıkartıyorum ve gülüyorum.kağıtta "bakan! istifa et!" yazıyor.bakan beyin suratı asılıyor.
odadan çıkmak için kalkıyorum.ve son hareket olarak tabancamın sürgüsünü "şak!" diye çekiyorum.hızla uzaklaşıyorum oradan.
arabama biniyorum ve koltuğun içine sakladığım uyuşturuculara tekrar göz atıyorum.bugün hava müthiş soğuk.bir şiir yazıyorum;camın buharından damıttığım bir şiir.ceketimdeki banknotlar beni şiir gibi sıkıştırıyor.kalabalık caddeden sola sapıyorum.bay armani ile görüşmek için villasına gidiyorum.ani olarak başım ağrıyor.stresin tapınağında bir garip başım benim.yanımda onbeş-yirmi torba uyuşturucuyla dürüst bir stres yaşamaya çalışıyorum.ebedi olarak bir stresim gelgitlerle.
villanın önünde bir grup etrafımı çevreliyor.beni arabadan çıkarıp bahçeye sokuyorlar."n'oluyor" demeye kalmadan zaman kafama bir silah dayıyor..
karşımda dr.armani gülümsüyor.arkasını dönüp giderken "vurun!" diyor.armani bakanla anlaşıp taraf değiştiriyor.
titriyorum cebimdeki paralarla birlikte.gözlerimi kapıyorum..