Bir kum fırtınasında, bir sağa bir sola sürüklenen kum tanecikleri gibiyim yine bu gece. Tüm mutluluklarımı sevinçlerimi, hayallerimi ruhumun derinliklerinde hapsettim. Nedensiz acı çekmek, gözyaşlarımın bir sevda denizine dönüşmesini izlemek istiyorum. Olmuyor işte, yapamıyorum yapmacık mutlu olma numaralarını. Sensizlik kahrediyor beni. Sanki gözleri görmeyen, elleri tutmayan, kalbi atmayan biriyim ben sensiz. Olmuyor be güzelim yine sensizim.
Hani hani derler ya bir gülücükle herşey biter. Hani hani derler ya bir bakışla özlem biter. Hani derler ya kalpler bir attıkça mesafeler biter yalanmış be güzelim ne sensiz tadı var buraların ne de benim.
Kendimi ilacını arayıp da bulamayan hastaya benzetiyorum.
Gözlerim fersiz bakıyor, edam ise bitmiş. Var olsam da bu varlığım sebebi yaşamak değil inan yalnız ve yalnız var olduğum için var olmak.
Sen de biliyorsun değil mi kalbimi parçalara ayırdığımı, sen de biliyorsun değil mi yüreğime seni kazıdığımı, sen de biliyorsun değil mi sensiz olmadığımı.
Sensizlik kahrediyor, düşüncelerimi bulandırıyor hayalin, bir serap gibi her zaman o gözlerin, karşımda tenimi okşuyor sanki.
Sensizliği yaşıyorum sessizlik içinde bir tanem, bir matem havasındayım yine bu gece sonbaharda sararan yapraklar misali, yine sararıyorum seni görmeden. Bilmiyorum ne zaman bahar gelir, bilmiyorum bu buhran geceleri aydınlığa erişir bildiğim tek şey var o da seni sevdiğim.
