YoKsun...
Kendin istedin gitmeyi,
Güneşlerin açtı mı gözbebeklerinde?
Uykularının tadı geldi mi
geri?
Yaprakların yeşillendi mi?
Kurtlar gibi ulusam da
ardından,gelmem!
Bir daha...
KorKma...!
YoKsun...
Özgürsün, hürsün,
Hayırlı olsun,
Yürü ; koridorlarında,
damatlıklarınla yürü...
Görenler bir şey sansınlar,
SENİ...
İpek perdeler as camlarına,
Güneş daha iyi ısıtsın,
Buz kalbini...
Telefona giden parmakların,
Titremesin! Aramam...
Bir daha..
KorKma...!
YoKsun...
Ben hep aynı; iyiyim,
çok..iyi..!
Ev , okul; rutin , durağan,
Hatta unuttum da geçen,
Bir elbise aldım,gene...
Kırmızı...
Kanın gibi, kanım gibi...
Gönderdiğin güller gibi,
Sonra da sinirlerim bozuldu,
Ağladım..!
Yeni kırmızı elbisemle birlikte,
Gelmem yanına...
Bir daha...
KorKma...!
YoKsun...
Bal rengi gözlerin yok aklımda...
Yazı, resim, şiir ne varsa..
Saçma...!
Attım, yırttım hepsini,
Seni saklayan saniyeler,
Yüz başlı ejderha..!
Tutuşturdum nefesimle,
Yaktım birer, birer savurdum
küllerini...
Dönmezler geri ...
Bir daha...
KorKma...!
YoKsun...
Bana seni hatırlatan..
Hiç bir şey yok.
Ama var ya...!
Bal rengi gözlerin var ya..!
Uyumaya korkuyorum,
Rüyamda görürüm diye...
Bal rengi gözlerin
Sanki daima arkamdan
geliyor...
Yılan olup sürünse de Yüreğim...!
Bal rengi gözlerini görmeyeceğim...
Bir daha...
KorKma...!
]
Esra Leyla ORUÇ
