Çıkıpta zamansızca karşıma,
Gözlerinin tılsımı ile büyülenmek istercesine yüreğim,
Ve yosun kokulu hasret gecelerinin kesiştiği noktada
Denizlerin rengi olduğum anlarda,
Gökyüzü gibi kapatıyordun beni kollarına
Ve ben,
Tüm gördüğün,duyduğun,tanıdığın insanların ötesinde,
Zamansızca karşıma çıkıp ellerimi tuttuğun
Gözlerimi çaldığın günü özlüyordum
Okuduğum şiirin intihar eden bir insana ait olduğunu
Yağmurlardan çok önce anlıyordum,,
Sımsıkı doldurmuş sevinci içine,
Gözlerinde kum saatlerinin çiçeklenişi,
Gözlerinde beton yığınlarının tuğla tozları,
Usulca çekip gidiveren güneş gibi,
Ve zamansızca altıköşeli bir kapının önünden sonsuzluğa
Ve ben,
Özlüyordum yinede seni herşeye rağmen
Firari şarkıları dinlerken ıssız sokaklarda
Anlaşılır kılmak için tüm yaşanmış dilsizliğimizi,
Tüm başlangıçlara itici gelen sessizliğimizi arıyordum
Sabahlara kadar,gözyaşı kovalıyordum
Ama biliyordum sonunda hasrete yenik düşmek kadar
İncelebiliyordum,yokluğunun acısıyla
İnadına seviyordum seni,özlüyor,inadına öpüyordum seni
Uyurken tatlı bir bebek saflığında
Yağmur kokusuyla gelip yorgun gecelerine
Toprak kokusuyla dönüyordum...
