Adam, yakılan bir şairden miras bir cümle taşırdı cüzdanının köşesinde. Derdini anlatabilmek için. Yaşlandıkça kırışmaya başlayan bir kâğıt parçasına yazdığı birkaç sözcük, ete kemiğe büründü O’nu görünce.

Take this migraine everywhere I go
Take the fast lane everywhere I go
Take this migraine everywhere I go
Someday, gonna take it slow

Aklıma gelen ilk şey;
— Keşke bu öyküyü daha erken bitirseydim ya da hiç yazmasaydım, oldu.

Albert bir yalancıdır!

"Bu manifesto tarafımdan yazılmıştır. Bir tembelin nasıl bir zahmete girip bu kadar düşünerek bu yazıyı kaleme aldığını varın siz düşünün."

Salacak’ı hatırladı kadın.
Kuleyi hatırladı.
Adamı hatırladı kadın, yaşattıklarını da.
Hatırladı kadın.

Ben ölürüm zaman zaman, her zaman...

Kaleme dokunuyor bazen elim.
Kalem kağıda dokunuyor.
Sana yolluyorum yazdıklarımı. Ellerin kağıda dokunuyor ve gözlerin. Ellerim sana dokunuyor, ellerine
ve gözlerine.

İlyas, kendini büyük bir sahada düşledi. Tribünler ağzına kadar doluydu

Her zamanki gibi üç dört dakika gecikmeyle sınıfa girdiğimde, sınıfta beni beklenmedik bir sessizlik karşıladı.

— Gel artık izmaritçi!

Eğer yeni bir sevgiliyeyse gidişin utanmamalısın çıplaklığından.
Üşümelisin.
Ve ısınabilmek için yeniden ve ısıtabilmek için aynı soğuğu paylaştığın bedeni sevişmelisin, avuçlarında gün ışığı.

"Büyük bir kitabevi…
Gürültülü sayılabilecek bir ortam; etrafta kitaplarla ilgilenenler, kitaplarla ilgilenenlerle ilgilenenler, öylesine etrafına bakınanlar, zaman geçirmek için buldukları ilk kapalı alana girenler…
Ve ben…
Ve sen…"