İşte Muffy, böyle tonton bir edayla kalbimize giriverdi.
Sanki kendi evinin oturma odasındaymışçasına gayet rahat, öylesine sallanan koltuğuna kurulmuş ve ayaklarını da yumuşacık pufa uzatmış vaziyetlerde, yüreciğimizin odacıklarından birine, bir daha hi
Sokakta görseniz başınızı çevirip de bakmayacağınız, biradan göbeği çıkmış, saçları dökülmüş, orta yaşın üstünde, memur emeklisi kılıklı adam, saksafonu üflemeye başladığında bir anda ‘ilaha’ dönüşür.
‘Bakın kullarım, adam olmazsanız, aklınızı başınıza devşirmezseniz, bu adamların sayısını arttırırım’ diye yaratıp, bilhassa ‘uyarı niyetine’ başımıza gönderdiğin ‘aklı evvel’ politikacılar var ya Allahım, ne olursun on
Tuvaletten çıkan sırayı arkadaşına devrediyor.
Bu arada olan, bizim gariban yolculara oluyor.
Beklerken altına yapanlar mı ararsınız?
Orasını burasını tutarak, twist yapar pozisyonlarda dolaşanlar mı?
Çok sıkışmış bir yığın kızgın yolcunun müdü
Ben biliyorum, senin ‘kalbin temiz’.
Ne kadar, sana fitne fesat yakıştırsalar da ne kadar ‘yufka yürekli’ olduğunu bir ben bilirim.
O cici köpeğin için az mı ağladın, karalar bağladın.
Bazı karanlık tipler, kendini bilmez fit
Oynayan filmin yönetmeni ‘stop, mola’ dediğinde, ‘ölü taklidi’ yapan Iraklı çocuklar ve siviller düştükleri yerden ayağa kalkacak, köşedeki Mc Donalds’a giderek hamburgerlerini yerken bir yandan da Coca Colalarını yudumlayac
Acaba filmin müziğine mi kapılmıştı?
Filmin çekim platosunda, müzik eşliğinde iki kere diz kırıp, el şıklattıktan sonra,
‘Ya buranın havası çok hoşmuş, nasıl derler çok janti, gelmişken bari filmin bir iki sahnesinde oynayayım’ mantığı ile
İki gündür evin içinde ‘benim, ruhum ağrıyor’ diye dolanıp duruyorum.
Bu, öyle romatizma gibi bir şey değil.
Rahmetli anne annemin yağmur öncesi yaşlı eklemlerini ovarak ‘yakınlarda bir yerlere yağmur yağıyor. Yakında, buraya da geli
‘Rum Usulü Kıbrıs Sosu’ ayrı bir kapta hazırlanır.
Hitler’in ‘ari ırk’ masalının çok kötü bir kopyası olan ‘Helen İdeali’ baharatı,
‘Stratejik üstünlük sağlayarak, güvenlik açısından ciddi bir tehdit oluşt
Tıpkı eroin bağımlıları gibi ağızlarının kenarından süzülen salyalarla birlikte bir sonraki yarışmayı bekleyen ‘aday süngerler’,
kendilerine ne olduğu gerçeğinden tümüyle habersiz, ‘toplumsal bir histerinin’ baş aktörleri olarak
Kendilerini şovdaki kişilikler ile özdeşleştirerek sanal bir dünyada ‘var olmaya’ çalışıyorlar.
Bir türlü gerçek hayatta oturtamadıkları ve oluşturamadıkları kişiliklerini,
sanal alemde istedikleri kalıba sokarak, kendilerini yarışmacının
Sakız Reçeli Seven Yare Mektuplar / Seval Deniz Karahaliloğlu /
Gelelim Alice’e ve bir türlü içinden çıkamadığı şu ‘Harikalar Diyarına’. /
Sahi, bu kız neden oradan bir türlü çıkamaz? /
Canı mı istemiyor, kayıp mı oldu? /
Tıpkı, çıkmaz sokak gibi. /
Çıkış kapısını bulabilsin diye, Alice
Aşk, benim çocukluğumun yazlık sinemalarında seyredilen Yeşilçam filmlerinin unutulmaz jönleriydi. /
Herkesten gizli kurduğumuz rüyalarımızın ‘esas oğlanlarıydı’. /
Yeşilçam filmlerinin nostaljisi ve film yıldızlarının romantizmi bir yana
Tutkunun Rengi Artık Kırmızı / Seval Deniz Karahaliloğlu / Arjantin’e
Bazı insanlar için yazmak, yemek yemek, su içmek kadar doğal bir ihtiyaçtır. Yani benimki ihtiyaçtan. Bir vakit, hayatımla, ne yapmak istiyorum diye sordum kendime? Cevap : Yazmak. İşte bu kadar basit.
Yazmaya başlamadan önce, o kadar kayda değer bir geçmişim yoktu. Yok öyle, süslü, etiketlerle donanmış etkileyici bir özgeçmiş istiyorsanız. Ben de var. Ama maalesef işe yaramıyor. Zaman zaman Circilium Vitae'mi ?! (neden Türkçe Öz Geçmiş demeyiz acaba?) elime aldığımda, vay be neler de yapmış diyorum, sonra kendime geliyorum. Bu çok iş yapmış görünen insan düpedüz benim. Bir de ardıma bakıyorum, bir arpa yol gitmişim. Yani, dere tepe düz gittiğiminin hikayesinin pek o kadar da çok ilgi çekici bir yanı yok. Dedim ya ben yazmaya başladığım tarihi Milad kabul ediyorum. Ama ille de bir şeylersöylemek gerekiyorsa serbest gazeteceyim ve son sekiz yıldır sanat üzerine dilim döndüğünce sanatçılarla söyleşiler yapıyorum.
İzmir
Tümüyle serbest yazın. Belki biraz denemelere uygun
Etkilenmek ne derecede doğru bilemem ama beyinsel olarak beslendiğim isimler, Roland Barthes, Jorge Luis Borges, Braudel, Anais Nin, Oscar Wilde, Bernard Shaw, Umberto Eco, Atilla İlhan, İlber Ortaylı, Ünsal Oskay, Murathan Mungan,..
Kendimi kimseyel özdeşleştirmiyorum yada kendimle paralellik kurmuyorum. Her yazarı bağımsız bir evren olarak düşünüyorum. Nacizane kendimi de.
