sözlerin bittiði þehir;
ey koca istanbul,
ne fedakarlýklar yapýlmýstý zamanýnda,
ne sehýtler oldu ne yýgýtler dustu,
þimdi uzaktan ýzlýyorumda
yýne yanýyorsun cayýr cayýr,
asklarýn býttýgý sehýr,
ay asi istanbul,
neden bouyorsun askýmý bogazýn derýnlýklerýnde
neden soruyorsun,
bu cocuk neden dývane dýye
bilmezmýsýn sen aglamayý,
yar askýyla cehennem gýbý yanmayý,
masum bir kadýn edasý var sende bilirim
dayak yesede kocasýndan
korkusundan kacamayan
ne vefalý asklarý sýnesýnde yasatan
ve ne hayýrsýzlarý gorup te ses edemeden yaslanan
sen istanbul neden yakmýstýn bený,
cok sevdýgýmdenmý sený
neden almýstýn sinemden yuregýmý
haný babilde ölüm vardý istanbul
sende yasanýrdý en guzelý asklarýn
ah ulan ah
hayatlarýn býttýgý sehýr
hain istanbul...