__________________________________ Deðerli aðabey Memduh Bayraktaroðlu’na ithafen...



Bembeyaz karlar üstünde bir çýðýrdýr hayat!
Sen yürümüþ,
Sen açmýþsýndýr be adamým!
Býrak isteyen at izi,
Býrak istemeyen it izi desin...
Karlar eriyinceye kadar da olsa;
Bir izin var ya be adamým!

Zikrediliyorsa adýn ihvân-ý beyânda;
Mesele budur bezm-i âyânda...

Hani, o yüzden diyorum ya be adamým!
Karlar üstünde olsa da bir izin var;
Ehl-i dîl meclisinde bir çift sözün var...

Fikir tünellerin yoksa da daðlarýn yamaçlarýnda,
Arzudan tiril tiril mendillerin asýlýdýr âþkýn aðaçlarýnda...

Býrak... kimileri boþ desin,
Býrak... sevenlerin hoþ desin;
Kýymeti zerre-i miskaldir habbede,
Bir sadân var bu kubbede...

Ko gitsin rahvan, býrak kalmayýversin bâkî;
Er geç kucaklarsýn ebeden senin olacak hâki...

Lâkin...
Gitmeden selâmlarsýn arkanda býraktýðýn trübinleri...
Dolu olmasý þart deðil be adamým!
Boþ ama vefakâr koltuklarla göz göze gelirsin;
Herkeslerden daha iyi anlarlar seni,
Önlerinde þöyle bir temennâ çakar, nazikçe eðilirsin...

Bir veda nutku serdedersin kendince;
Davudî midir âvazýn, hoþ bir sadâ býrakýr mý seslenince?
Güçlü alkýþlar alýrsýn kuru tahtalardan;
Daha anlamlý deðil mi canlý sahtelerden?!

Öyle ya da böyle...
Eriyecektir karlar bahar gelince be adamým!
Hâk ile yeksân olacak açtýðýn çýðýr;
Kural, ezelden ebede budur be adamým!
Ýster baðýr, ister çaðýr...

Yalnýz...
Sevgine çerað eyle karabaðrýnda biriktirdiðin yaðlarý, gitmeden be adamým!
Yüreðinde erit...
Zirâ...
Sevgiyle âbad olur virâneler;
Boþa dönmez þâma pervâneler!..




Cahit Kýlýç
Ýstanbul, 13 Eylül 2011