dilruba...
başı önde bir rüya
koltuğunda kitaplar
dalgın ve sessiz yürüyor sokakta
karışmıyor kimseye
ve karışmasın istiyor kimse
yaşıyor içinde, kurduğu dünyada
tek başına...
ve çolak pürcefa...
demircinin oğlu, şekerci
utangaç, suçlu, günahkar gibi
camekanın arkasından izliyor
gizlice, sokaktan geçen hayaleti
bir diruba'da gözü, bir güllü şekerde...
bekliyor, izliyor
köşeyi dönünce külkedisi
dönüyor gene içindeki dünyaya
her sabah ve akşam yaptığı gibi
dilruba ile pürcefa'nın olduğu dünyaya
aslına dönüyor, dalıyor uzaklara...
