İlk kez bir kitap tutuyordu ellerim.
Elime ilk kez bir kalem alıyordum.
Sanki hayatımın kader defterine,
ilk kez bu gün bir şeyler yazmaya başlıyordum

önce yazmayı öğrendim, sonra okumayı
bu sıralarda silmekle meşgul olsam da yazdıklarımı.
Bana nerde hata yaptığım konusunda bir şey söylemeden
kulaklarımı çekmekle meşgul oluyor hayat...

Tebeşir tozlarının siyah önlüğümü kirlettiği günlerde,
yakalığıma bulaşan bu tarifsiz hüzünleri,
gözyaşlarımla yıkaya yıkaya bir türlü çıkartamadım işte...

Sırama kurşun kalemle yazdığım ismi
defterimin altından
gizli gizli seyretsem de bir türlü bakmazdım gözlerine
öyle içten.. Öyle tatlı... Öyle doyasıya...


Bugün bir başka sınavındayım hayatın
yine kurşun kalemimin ucunda seni gözledim.
Kimseler içimi bilmiyor
öğretmenim seni çok özledim

ilk okul 1. Sınıf öğretmenime ithafen
(aytaç özkan) hanımefendi