Ýlk kez bir kitap tutuyordu ellerim.
Elime ilk kez bir kalem alýyordum.
Sanki hayatýmýn kader defterine,
ilk kez bu gün bir þeyler yazmaya baþlýyordum

önce yazmayý öðrendim, sonra okumayý
bu sýralarda silmekle meþgul olsam da yazdýklarýmý.
Bana nerde hata yaptýðým konusunda bir þey söylemeden
kulaklarýmý çekmekle meþgul oluyor hayat...

Tebeþir tozlarýnýn siyah önlüðümü kirlettiði günlerde,
yakalýðýma bulaþan bu tarifsiz hüzünleri,
gözyaþlarýmla yýkaya yýkaya bir türlü çýkartamadým iþte...

Sýrama kurþun kalemle yazdýðým ismi
defterimin altýndan
gizli gizli seyretsem de bir türlü bakmazdým gözlerine
öyle içten.. Öyle tatlý... Öyle doyasýya...


Bugün bir baþka sýnavýndayým hayatýn
yine kurþun kalemimin ucunda seni gözledim.
Kimseler içimi bilmiyor
öðretmenim seni çok özledim

ilk okul 1. Sýnýf öðretmenime ithafen
(aytaç özkan) hanýmefendi