Osmanlýcýlýk oynuyoruz ya güya!
Ya da bazýlarý çok meraklý Osmanlýcýlýk adý altýnda pis kokular yayan gizli oyunlar oynamaya. Hile ve desise ile bin türlü dolap
çevirmeye…
Üstelik bu tipler, çoðunlukla da -bendenizin tavsifiyle- ya cehl-i rubadýrlar, ya da cehl-i nýsýf…
Hani meþhur sözdür ya: “En tehlikeli cahil, yarý okumuþ cahildir” diye… Bizde her cenahtan mebzul miktarda var bunlardan, ibadullah…
***
Bin dört yüz yýl evvel, Ýslâm içine nifak sokan bir mel’unun baþlattýðý “kara propaganda” geleneði, hiçbir devirde bu kadar revaçta olmamýþ, toplumu bu kadar zelil eylememiþti…
Bugün, Ýslâm ümmeti de, Müslüman Türk toplumu da zilleti, açýkça zulmeti yaþamaktadýr…
Týpký Karabað’da olduðu gibi…
Týpký Kudüs’te olduðu gibi…
Týpký Yemen’de, Suriye’de, Irak’ta olduðu gibi…
Heyhat ki heyhat!
Mahut kara propagandanýn etkisinde kalan saf ve temiz Müslümanlar da, birer bakar köre dönüþtüklerinden; çýplak gerçekleri göremiyorlar…
***
En baþta Osmanlý’ya vurgu yapmama gelirsek…
Osmanlý’nýn en güçlü zamanýnda dahi, okuryazar sayýsý en çok yüzde on civarýndaydý…
Artýk yýkýlmaya yüz tuttuðu on dokuzuncu yüzyýl ile yirminci yüzyýlýn baþlarýnda ise en çok yüzde beþ…
Bu ne hazin bir durumdur ki;
Günümüz Türkiye’sinde okuryazar oraný yüzde doksanýn üzerinde olmasýna raðmen, yüzde beþlik Osmanlý döneminde çýkardýðýmýz münevverlerin, düþünürlerin, aydýnlarýn sayýsý kadar aydýn çýkaramýyoruz…
Aman Allah’ým, aman…
Devr-i istibdat ’ta bile susmayan, susmadýðý için zindanlarýn karanlýklarýna atýlan, sürgünden sürgüne gönderilen Osmanlý aydýnlarýnýn yerini; günümüzdeki müstebit þakþakçýsý cehl-i nýsýflar aldý…
***
Cehl-i nýsýf derken; en üst kategoriden bahsediyorum…
Oysa çoðunluk, cehl-i ruba ile cehl-i mürekkebin elindedir…
Okumaz…
Okuduðunu anlamaz…
Okuyaný, okuduðunu anlayaný hedef tahtasýna oturtur…
Tek bildiði þey: Gez, göz, arpacýk…
Yukarýdan emir gelse de, gelmese de…
Toptancý cehaletinin kustuðu tek þey yaylým ateþidir…
Müdde-i umum da, müstantik de, kadý da odur…
Kararý da o verir, infazý da o yapar…
***
Hâl böyle olunca; toplum olarak zifiri karanlýkta cehlin pençesine düþmeyip de ne yapacaktýk?
Kendi pençelerimizle zulmeti týrmalayýp yýrtamamýþsak, zilleti yaþamayýp da ne olacaktýk ki?..
***
(Burada bir haþiye açalým:
Toplumun en alt katmanýndan bir bende-i hakirim. Kendimi beðenmiþlikten, kibirden Allah’a sýðýnýrým…
Ýnsanlarý küçümsemek deðil amacým. Bir faktýn altýný çizmeye çalýþýyor ve durum tespiti yapýyorum. Mesele budur.)
***
Son tahlilde…
Bari Osmanlýcýlýk oynamayý býrakýn hiç olmazsa!
Osmanlý’ya kurban olun siz…
Fatih Sultan Mehmet de onlarýn baðrýndan çýktý, Mustafa Kemal Atatürk de…
O yüzde beþlik okuryazar içinden Namýk Kemal’i, Mehmet Akif’i, Ziya Paþa’yý ve dahi nicelerini de onlar yetiþtirdiler…
Yüz bin tanenizi toplasak bir Nef’i etmezsiniz.
***
Dünü yazan tarih, yarýn da bugünü yazacak…
Arkasýnda derin iz býrakanlar tarihe düþerler…
Hödükler ise çöplüðe…
***
Namýk Kemal’i rahmetle yâd edelim ve onunla bitirelim yazýyý…
Kilâb-ý zulme kaldý gezdiðin nâzende sahrâlar
Uyan ey yâreli þîr-i jeyân bu hâb-ý gafletten...


Cahit Kýlýç
Ýstanbul, 29 Temmuz 2017