Uzun bir yolculuk benimkisi
Gözlerin ışığında bir gönül gezisi
Yaşanmamış yılların hatrına başlayan
Ömre ömür ekleme hevesi...
Kılık değiştirmiş düşler ve son kahkahasını atan
bir kalp eşliğinde çıkıyorum yola. Yol uzun, yol duraksız
Birlikte düşeceğiz kalbim, ben ve gözlerim
doğanın dost kucağına, geçmişe inat bir yolculuk için...

Ben tek başıma rüzgar, kar ve yağmur
Tane tane, damla damla yağacağım
gücümü azaltan kaygılarımın üstüne...
Yıkayacağım yüreğimi acıtan o karanlık günleri
Ve beni, yabancı neşelere terk eden sevincimi
Ve o gösterişli giysiler içindeki gecikmiş övgüleri
Ve taş yazıta eklenen o ulaşılmaz hayalleri
Ki hepsi de, yap-bozun yanlış parçaları
kendine yabancı, kendine yalancı!..

Evet ne kazandım, ne kaybettim?
Büyük bir sessizliğe büründüm
Sözlerimin üzerini örttüm, akılda kalan
Ruhumun terk ettiği ütopyayı geri çağırdım
Sisten uzaklaşmış ufka kadar yürüdüm yürüdüm
Göğe ayak bastım ve mavileştim orada...
Yılızlar mum yaktı buluşmamıza
Ve ben o mum alevinde eridim, eridim...
Tükenen uyanıklığımda gördüm ki,
yeniden öldürülmüştü aşk doğduğu yerde
Neye yaradı ki onca yol, onca yorgunluk
Mavinin içinde bile öldürülüyorsa aşk
Ve aklını yitiriyorsa zaman!..

Rukiye Çelik