Uzun bir yolculuk benimkisi
Gözlerin ýþýðýnda bir gönül gezisi
Yaþanmamýþ yýllarýn hatrýna baþlayan
Ömre ömür ekleme hevesi...
Kýlýk deðiþtirmiþ düþler ve son kahkahasýný atan
bir kalp eþliðinde çýkýyorum yola. Yol uzun, yol duraksýz
Birlikte düþeceðiz kalbim, ben ve gözlerim
doðanýn dost kucaðýna, geçmiþe inat bir yolculuk için...

Ben tek baþýma rüzgar, kar ve yaðmur
Tane tane, damla damla yaðacaðým
gücümü azaltan kaygýlarýmýn üstüne...
Yýkayacaðým yüreðimi acýtan o karanlýk günleri
Ve beni, yabancý neþelere terk eden sevincimi
Ve o gösteriþli giysiler içindeki gecikmiþ övgüleri
Ve taþ yazýta eklenen o ulaþýlmaz hayalleri
Ki hepsi de, yap-bozun yanlýþ parçalarý
kendine yabancý, kendine yalancý!..

Evet ne kazandým, ne kaybettim?
Büyük bir sessizliðe büründüm
Sözlerimin üzerini örttüm, akýlda kalan
Ruhumun terk ettiði ütopyayý geri çaðýrdým
Sisten uzaklaþmýþ ufka kadar yürüdüm yürüdüm
Göðe ayak bastým ve mavileþtim orada...
Yýlýzlar mum yaktý buluþmamýza
Ve ben o mum alevinde eridim, eridim...
Tükenen uyanýklýðýmda gördüm ki,
yeniden öldürülmüþtü aþk doðduðu yerde
Neye yaradý ki onca yol, onca yorgunluk
Mavinin içinde bile öldürülüyorsa aþk
Ve aklýný yitiriyorsa zaman!..

Rukiye Çelik