Yazıyorum seni
Mısra kalemin mürekkebinde
Hayalin masanın üstünde
Saçlarını peçe eyle yüzüne ey yar
Gizemini koruyacaktır.
Zamansızlık çağı vadediyorum
Utangaç melekler…
Şiir hovardalığımdır benim
Herkesin miras kalmış acıları vardır
Yasını tek başına, gömmek gerek bazen
Ağzı sıkılarda ki ızdırabı…Kavli duayı…
Kaf dağına gönderiyorum mektuplarla
Gölgenin tonlarını,güldeste…
Nerde kaldın ey dost?

Ormanını arayan Elma ağaçları
Yalnızlık yaraları…
Kendine iyi bak dedim bir zamanlar..

Çöl bakirem
Dayanıklılık isteyen bir aşk bu
Bu uzakların kırkı çıktı
Oysa yas üç gündür
Neye yarar ki düşünmek
Çiçekler işitme gücü vermiyorsa?
Şiiri atlatmış
Nesiri gömmüştük seninle
Güzel ne hakikat, ne de sahtelik
Güzel;beklenmedik an…
Şiirler arası iletişim
Veya nefesler arası semah diyelim biz buna
İzahtan vareste…Kalbi dua…
Nerde kaldın ey dost?

Şiir nedir ki? Günün inkarı;
Kentsel göndermelerle inemezsin köye ,ey Kurt..
‘’Bir trenin, Bir bülbül kadar hakkı olmalı şiirde’’ dedim bir zamanlar.

Servet ALKAN
23.01.2023/Malatya