Bazý insanlar "kapitalist düzen"in bir parçasý olarak gördükleri "özel günlerde hediye alma olayýna aþýrý tepki gösteriyorlar. Hediyelik eþya satan ve alanlara bariz þekilde öfke yüklüler. Bahsettikleri maðazalar; silah, uyuþturucu , kaçak eþya piyasaya sürüyor, satýn alanlar da bu suça yardým ve yataklýk ediyorlarmýþ gibi anlamsýz bir tavýr içindeler. Oysa bu þirin dükkanlar tamamen mutluluða yönelik hizmet veriyor. Ýnsanlarýn güzel anlarýna ortak oluyor, mesleki tecrübelerini müþterilerine ürünleriyle birlikte aktarýyor ve partilerini en mükemmel þekilde geçirmelerine katkýda bulunuyorlar.

Býrakalým artýk insanlarý ne yapmak istiyorlarsa özgürce yapsýnlar, ne almak istiyorlarsa da alsýnlar. Üstelik ülke ekonomisine katký saðlýyor bu minik kýpýrdanmalar. Alan razý, veren razý size ne oluyor, diyorum ýsrarla.

Her þeye karþý olan bu kitleye seslenmek istiyorum: "Lüffen ruhunuzun köþelerine mevzilenmiþ örümcek aðlarýný arada bir temizleyin, yürek pencerenizi sonuna kadar açýn ki biraz oksijen alsýn duygularýnýz. Pozitif enerji yüklenin acilen".

Dünyanýn yükünün aðýr olduðunun fazlasýyla farkýndayým. Toplumsal sorunlara duyarsýz kalmam imkansýz. Savaþlar, cinayetler, terör, þiddet, saðlýk, eðitim, çevre vs. gibi alanlardaki sorunlar hep hayatýn içinde Kahroluyorum üzüntüden herkes gibi. Fakat 365 günün bir kaç gününde yüzümüz gülmesin mi? Buna hiç mi hakkýmýz yok?

Hem hediyenin maddi boyutu deðildir karþý tarafý bulutlarda hissettiren. "Yarým elma, gönül alma" sözü sevgiyi anlatmaya, güzel hisleri paylaþmaya kafi gelmese günümüze kadar uzanýr mýydý? Bazýlarý itiraz edecek yine; "Elma sanki çok ucuz, bunun goldeni var amasyasý var vs" o zaman ölçüyü "bir dilim"e düþürürüveririz ona da mý itirazýnýz var? Gönül almak da mý rahatsýz ediyor sizi. Bu da mý ticari? O zaman iki çift güzel söz söyleyin yoksa bu da mý israfa giriyor. Þu monoton hayata inat sevdiklerinize bir demet kýrçiçeði, bir uçan balon, bir gofret alarak renk katmak güzel olmaz mý? Bakýn tek taþ pýrlanta yüzükten, akýllý saatten, evden, arabadan bahsetmiyorum size ama vardýr alýyordur o da beni asla ilgilendirmez. Herkes kendi iç dünyasýný istediði gibi çizer, boyar, yazar ve yaþar.


14 Þubat Sevgililer Gününe çok az bir zaman kaldý. Þimdiden tatlý bir telaþ baþladý. Hatta bu özel günü daha da unutulmaz hale dönüþtürmek için arkadaþýna evlilik teklifi planlayanlar bile var.

Ya sevgilisi olmayanlar, ya da yeni ayrýlanlar, dediðinizi duyar gibiyim. Onlar da yalnýzlýðýný kutlasýn. Sonuçta; bu da bir tercihtir ya da zaman, kader, kýsmet meselesidir.


Geçmiþ yýllarda uzaklardaki sevdiklerimize özlem yüklü mektuplar yazardýk. Ýsmin önüne özenerek, tatlý bir tebessümle "Sevgili" sözcüðünü konduruverdik. Yüreðimize iyi gelen, birlikte mutlu saatler geçirdiðimiz, sýkýntýlarýmýzý gönül rahatlýðýyla paylaþtýðýmýz herkes bu hitabýn birebir içindedir, ayrýcalýklý ve çok özeldir.

Yazýmý sýcacýk bir mektup tadýnda noktamak istiyorum. "Sevginiz hiç tükenmesin. Unutmayýn, unutulmayýn der, büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden hasretle öperim.