Uzak kalmaya çalışıyorum… Yine de… Baktığın zaman hakikaten bazı şeylere tahammülüm kalmamaya başladı… Sanıyorum artık gündemi takip etmemeliyim ki bu ve benzeri satırları da yazmamalıyım.

Böylesi aziz bir milletin öylesi bir zamanına denk geldim ki… Salt acı verici… Ülke yönetmeye talip adamlara da bakıyorum… Çoğu beş para etmez adamlar… Düşünmeden de edemiyorum haliyle… Ya Salakdaroğlu ve tayfası hasbelkader Atatürk zamanına denk gelseydi?

Kesin olmamakla birlikte… Sanıyorum Atam; bu zatları, özel zatlar olarak sınıflandırır, beraberinde direkt Kazım Karabekir’den gereğini rica eder, dolayısıyla bu tayfaya İstiklal Mahkemeleri’nden hızlıca bir kontenjan açılırdı.

Şaka, hayal gücü ve de olası alternatif bir dünyada olabilecekleri bir köşeye bırakırsak… Türk milleti olarak çok güzel bir tarihimiz var baktığında… Liderlik, yönetme, iskan politikası, devletçilik, halkçılık, adalet vs

Şimdi bakıyorum günüme… Asalak bir ana muhalefet ve salt bireyselcilik kol geziyor… Haliyle… Bu işin sonu iş değil… Ne imamın oğlu ile, ne kendini özel sanan yalancı özgürler ile, ne de diğerleri ile aşılabilecek bir şey bu…

Bu yüzden… Bu karamsarlığa ve olacaklara karşı önce Ümit lazım… Sonra beraberinde planlama, vizyon ve kurallar… Niye? Çünkü öteki seçenekler; zayıflık, plansızlık, bölünme, kabullenme ve itaatkarlık getiriyor da ondan…