Hiç kalbin aðrýdý mý sebepsizce,
Hiç için titredi mi sýcak yaz geceleri,
Dolunaya baktýðýnda hissettin mi hiç
Yapayalnýz derin bir karanlýkta olduðunu,
Ve acý bir þekilde farkýna vardýn mý,
Kalabalýk içinde sessizce dolaþtýðýný…

Düþündüðün þeyi bilmeden uzaklara takýlýr gözlerin;
Ellerin bilmediðin elleri tutar sanki,
Tuttuðun el sana huzur verir de;
Sen o huzurla bir türlü rahatlayamazsýn…

Boðazýnda kelimeler düðümlenir, yutkunursun;
Bakýþlarýn buðulanýr, gözlerini kýsarsýn,
Tek damla düþmesin diye çabalarsýn;
Bilirsin ilk düþen damla habercisidir; saðanaklarýn,
Bilirsin saðanaklarýn ardýndan körelir; duygularýn,
Bilirsin ki içindeki yangýnlar büyür saðanaklarda…

Sen bilirsin ama kalbin bilmez bunlarý,
Yaþadýkça yaþar sevdalar kalbinde,
Büyüdükçe büyür kalbin, her sevdayý saklar içinde,
Gün gelir sýðmaz olur kalbin göðsüne,
Taþýyamaz olur bedenini, artýk yorulur…
Duygularýn aðýr gelir; ezilirsin
Bir gün açýklanmamýþ duygularýnla köþende,
Teslim olursun ölüme,
Sessizce…