Üniversiteli delikanlý Kolejli kýza bir voleybol maçýnda rastladý. Okul salonundaydý maç. Tribünsüz,minik bir salon.. Seyircilerle, oyuncular arasýnda, sahanýn çizgisi vardý sadece..O kadar yakýndýlar..
Delikanlý, bu tatlý, bu güzel, bu dünyalar þirini kýzý ilk defa görüyordu takýmda.. Hoþlandýðýný, fena halde hoþlandýðýný hissetti. Az sonra bir þeyi daha hissetti. Uzun zamandan beri maçý deðil, o güzel kýzý izlediðini.. Kýz servis atarken hemen önünden geçti. Göz göze geldiler.. Kýz gülümsedi..
Delikanlý, çok popülerdi o yýllarda.. Kýz onu tanýmýþ olmalýydý. Kim bilir, belki kýz da ondan hoþlanmýþtý.. Belki de delikanlý öyle olmasýný istediði için ona öyle gelmiþti.. Set deðiþip, takým karþýya gidince, delikanlý da yerini deðiþtirdi, o da karþýya gitti.. Üçüncü sette tekrar eski yerine döndü.. Kýz da gidiþ geliþleri fark etmiþti galiba.. Bir defa daha gülümsedi. Manidar.."anladým" der gibi bir gülümseyiþti bu...
Delikanlý o hafta boyu hep bu dünyalar þirini kýzý düþündü.. Pazar günü, sabahýn köründe kalktý, erkenden oynanacak maçý, ne maçý caným, o dünyalar þirini kýzý görmek için..
Delikanlý artýk kýzýn hiçbir maçýný kaçýrmýyordu.. Dahasý.. Ankara Koleji'nin her daðýlýþ saatinde, okul civarýnda oluyordu, onu bir kez daha görmek için.. Karþýlaþtýklarýnda, hafif çok hafif bir gülümseme, çok minik bir baþ eðmesi ile selamlaþýr olmuþlardý.. Bir defasýnda, yaptýðýna sonra kendisi de günlerce güldü.. O gün gene tesadüfmüþ gibi, okul daðýlýþý kýzýn karþýsýna çýkmýþ, gülümseyerek selamlamýþ, sonra arka sokaklara dalýp, yýldýrým gibi koþarak, bir blok ötede gene karþýsýna çýkmýþtý. Kýz bu defa, iyice gülmüþtü.. Karþýsýnda, sözüm ona aðýr aðýr yürüyen, ama nefes nefese delikanlýyý görünce..
Delikanlý, voleybol takýmýnýn kaptanýný iyi tanýyordu. Arkadaþtýlar. Sonunda bütün cesaretini topladý, kaptana açýldý.. O kýzdan fena halde hoþlanýyordu. Galiba kýz da ona karþý boþ deðildi. Bir yerde, bir þekilde tanýþmalarý gerekiyordu.. O zamanlar, bu iþler böyle oluyordu çünkü.. Kaptan "tabi" dedi.. "bu hafta sonu güzel bir konser var. Biz onunla gitmeye karar vermiþtik zaten. Sen de gel. Hem konseri birlikte izleriz, hem de tanýþýrsýnýz.."

"Mutluluk iþte bu olmalý" diye düþündü delikanlý.. "Mutluluk iþte bu!.."

Ve konser gününe kadar geceleri hiç uyuyamadý.. Konser gününü de hiç ama hiç unutmadý.. O ne heyecandý öyle.. Konserin verildiði sinemanýn kapýsýnda tanýþtýlar.. El sýkýþtýlar.. O güzel ele dokunduðu aný da hiç unutmadý delikanlý.. Kaptan, salona girdiklerinde, ustaca bir manevra daha yaptý. Delikanlý ile dünyalar þirini kýz yanyana düþtüler.Ýnanamýyordu delikanlý.. Onunla nihayet yanyana oturduðuna, onun sýcaklýðýný hissettiðine, onun nefesini duyduðuna inanamýyordu.. Biraz önce tanýþýrken tuttuðu el, bir karýþ ötesinde öylesine duruyor, delikanlý, sahnede dünyanýn en romantik þarkýsý söylenirken –o an dünyanýn bütün þarkýlarý dünyanýn en romantik þarkýsýydý ya- o eli tutmak için öylesine büyük bir arzu duyuyordu ki içinde.. Ama uzatamýyordu iþte elini.. Her þey böyle iyi giderken, yanlýþ bir hareketle, onu ürkütebileceðinden, incitebileceðinden öylesine korkuyordu ki..
Sonunda dayanamadý, sanki kolu uyuþmuþ gibi, uzandý..Kolunu kýzýn koltuðunun arkasýna koydu.. Kýzýn omzuna deðil.. Koltuðun üzerine.. Sonra kýz arkaya yaslandý.. Bir kaç saç teli, delikanlýnýn elinin üzerine dokundu.. Kalbi yerinden fýrlayacak gibi atýyordu artýk genç adamýn.. Dünyalar þirini kýzýn saçlarý eline dokunuyordu çünkü.. Konserden çýkarken, kýz, þakalaþtý.. "Sizi her maçýmýzda görüyoruz. Alýþtýk nerdeyse.. Yarýn Adana'da da maçýmýz var.. Gözlerimiz sizi arayacak.."
Hayýr, aramayacaktý. Delikanlý o anda kararýný vermiþti çünkü.. Cebinde onu otobüsle Adana'ya götürüp getirecek, hatta öðle yemeðinde bir de Adana kebap yedirecek kadar para vardý.. Gece yarýsý kalkan otobüse bindi.. Sabah erkenden Adana'ya indi. Maç saatine kadar baþý boþ dolaþtý. Salona erkenden girdi, en ön sýraya tam servis köþesine en yakýn yere oturdu.. Takýmlar sahaya çýkarken, salondaki en heyecanlý seyirci oydu. Maç falan deðildi sebep tabii.. Ýlk sette kýz farkýnda bile deðildi onun.. Nerden olsundu ki.. Ýkinci sette öbür tarafa gittiler.. Döndüklerinde, ügüncü sette kýz fark etti delikanlýyý..Yüzünde çok ama çok þaþkýn bir ifade, biraz mutluluk, biraz da gurur vardý sanki.. Ankara'nýn hele Kolejde çok popüler bu delikanlýsýnýn onun için ta oralara geldiðini bilmenin gururu..
Maç bitti. Kýz soyunma odasýna, delikanlý garaja gitti. Tek kelime konuþmadan.. Konuþmaya gelmemiþti ki.. Kýz "keþke orada olsaydýn" demiþti. O da olmuþtu iþte.. Hepsi o.. Ona o kadar çok þey söylemek istiyordu ki aslýnda..
Bir gün üniversite kantininde gazete okurken, iç sayfalarda bir þiire rastladý. Daha doðrusu bir þiirden alýnmýþ bir dörtlüðe.. Söylemek istediði her þey bu dört satýrda vardý sanki.. Bembeyaz bir karta yazdý o dört satýrý.. Öðleden sonrayý zor etti, Kolejin önüne gitmek için.. Kýzýn karþýdan geldiðini gördü. Koþarak yanýna gitti. "Bu sana" diye kartý eline tutuþturdu ve kayboldu ortadan.. Kýz, Necip Fazýl'ýn dört satýrýný okurken..
"Ne hasta bekler sabahý
Ne taze ölüyü mezar...
Ne de þeytan bir günahý
Seni beklediðim kadar!.."
Ertesi gün öðleden sonra, tarif edilemez heyecanlar içinde Kolejin önündeydi gene.. Kýz karþýdan geliyordu.. Bu defa yanýnda arkadaþlarý yoktu. Yalnýzdý.. Yaklaþtýðýnda iþaret etti delikanlýya.. Gözlerine inanamadý genç adam.. Onu yanýna mý çaðýrýyordu yoksa.. Evet, çaðýrýyordu iþte.. Kalbinin duracaðýný sandý yaklaþýrken.. "Sana bir þeyler söylemek istiyorum" dedi kýz.. O da heyecanlýydý, belli.. "Bak iyi dinle.. Dünkü satýrlar için çok teþekkürler.. Herhalde hissettin, ben de senden hoþlanýyorum. Ama senden evvel tanýdýðým birisi daha var. Ondan da hoþlanýyorum ve henüz karar veremedim, hanginizden daha çok hoþlandýðýma.. Ve de þu anda, onu terk etmem için bir sebep yok.."
"O zaman karar verdiðinde ve de eðer seçtiðin ben olursam, hayatýnda baþka kimse olmazsa, ara beni!" dedi, delikanlý ikiletmeden.. Ayrýldý kýzýn yanýndan.. Bir daha voleybol maçýna gitmeden, bir daha okul yolunda önüne çýkmadan.. Bir daha onu hiç görmeden..
Yýllarca sonra Levent Yüksel'in söyleyeceði þarkýdaki Sezen Aksu'nun sözlerini o zaman biliyordu sanki. Aþk "onurlu" olmalýydý.. Günlerce, haftalarca, aylarca bekledi.. Týpký, kýza verdiði o dörtlükteki gibi bekledi.. Hastanýn sabahý, þeytanýn günahý beklediði gibi bekledi.. Heyecanla bekledi. Hýrsla, arzuyla bekledi. Umutla, umutsuzlukla bekledi. Bazen öfkeyle bekledi.. Ama bekledi.. Baþka hiç kimseye bakmadan, baþka hiç kimseyi bulmadan bekledi. Bir gün bir þiir antolojisinde þiirin tamamýný buldu.. Ýki dörtlüktü þiir.. Ýlki kýza verdiðiydi.. Bir ikinci dörtlük daha vardý orada.. O dörtlüðü de bir kartýn arkasýna dikkatle yazdý.. Cebine koydu..
Bekleyiþ sürüyor, sürüyordu.. Okullar kapandý, açýldý.. Aylar, aylar geçti..Bir gün delikanlý kýzý aniden karþýsýnda gördü.. "Günlerdir seni arýyorum" dedi kýz. "Günlerdir seni arýyorum. Ýþte sana haber.. Artýk hayatýmda hiç kimse yok!.."
"Yaa" dedi delikanlý.. "Yaa" dedi sadece.. Kalbi heyecandan ölesiye çarparken, aylardýr ölesiye beklediði an gelip çatmýþken, aðzýndan sadece bu ses çýkmýþtý: "Yaaa!.."
Cebindeki artýk iyice eskimiþ kartý uzattý kýza.. "Sana bir þiirin ilk dörtlüðünü vermiþtim ya bir gün.." dedi. "Bu da sonu onun..."
Sonra yürüdü gitti, arkasýna bile bakmadan.. Kýz ikinci dörtlüðü oracýkta okurken..
"Geçti istemem gelmeni
Yokluðunda buldum seni.
Býrak vehmimde gölgeni
Gelme artýk neye yarar!.."
Aradan yýllar, çok ama çok uzun yýllar geçti. Delikanlý bugün hala düþünüyor.. O uzun, çok uzun bekleyiþ mi öldürmüþtü aþkýný? Ya da beklerken, ölesiye beklerken hayalinde öylesine bir sevgili yaratmýþtý ki, artýk yaþayan hiç kimse bu hayali dolduramazdý.. O sevgilinin kendisi bile.. Hayalindekini canlý tutmak için mi, canlýsýný silmiþti yani?.. Ya da.. Ya da.. Bir þiirin romantizmine mi kapýlmýþ, bir delikanlýlýk jesti uðruna, mutluluðunun üzerinden öylece yürüyüp mü gitmiþti acaba?
Delikanlý bu sorularýn cevabýný bugün hala bilmiyor.. Bilmediðini de en iyi ben biliyorum.. Çünkü, o delikanlý, bendim!...