bilinmezdi hayat
çocuk ağlarken güneşin gözyaşlarında..
yağmurun toprakla her sevişmesinde
toprağın kanayan katmanlarını kimse görmedi
ne farkederdi
neydi farklılık!
yaşanan acılar mı,
yaşantılar mı yaşanmadan yarım kalmışlıkları..

zehirle balın kardeşliğinde gizli
acıyla sevdanın eşitliği
sen damarlarında hissettiğinde balını
benim zehirlerim mevcuttu zaten senden önceki harmanlarda..

bir umut yeşermişti yüreğimde
gözlerinden açan
bir umut çiçeği
birgün solacağını bilsem de
bile bile ladesine tutulduğum
sonunu düşünmeden yoluna koyulduğum
bilememişim bendeki tek mevsimin hazan olduğunu
tatmadığım baharların coşkusuymuş yanıltan beni..

bir çiçek açmıştı yüreğimde gözlerinden
paslı bıçağını saplayıp
söküp kopardığın güne kadar..