Saat sabahın dört buçuğu
Ve söylemek için hiçte uygun bir zaman değil...
Bilmemek...
Bilmemeyi hak etmek...
Ve yarın hiçbiri aklıma gelmeyecek...
Ve inanılanın,
Ve inandığımın,
Tersine
Kendimi umursamıyorum...
Saat sabahın dört buçuğu
Ve kabuslarımla kendimi mutlu hissediyorum...
Özlüyorum...
Özlediğimi sanıyorum...
Yaşadığımı zannettiğim geçmişi.
Umursamıyorum...
Kendimi
Umursamıyorum...
Saat sabahın dört buçuğu
Ve yağmur boşalıyor dışarıda.
Bekliyorum...
Tanrıdan eser yok.
Ve beklediğim her an
Bir adım daha yakın ya da
Bir adım daha uzak
Değişen hiçbir şey yok.
Sanırım bu kaybettiğim bir yarıştı...
Saat sabahın dört buçuğu
Ve ben
Her sabah
Uykulara uyanıyorum
Kıyılarına vuruyorum her defasında ölümün.
Saat sabahın dört buçuğu...
KİTAP İZLERİ
İyilik
Şebnem İşigüzel
Bir Yalancının Son İtirafları: Şebnem İşigüzel’in “İyilik” Romanında Parçalanan Bir Hayat Şebnem İşigüzel, çağdaş Türk edebiyatının en cesur seslerinden biri olarak, okuru her zaman rahatsız
İncelemeyi Oku
