Uzun bir yolculuðun yolcusuyum. En gönüllüsünden. Didaktik bir misyon üstlendiðim/ her yýl biraz daha öðrendiðim, öðretirken.



Eðitim ve öðretim denildi mi dayanamam, konuþurum. Ne varsa bugüne kadar topladýðým hepsini daðýtýrým. Sevgili Osman Tatlý’ nýn bir kitap eleþtirisi düþündürür kaç gündür beni. Nasýl bir yazma aþký? Zaman bulup yazamadýðým. Her gün belleðime kazýdýðým.



Haklý Deðerli Osman Tatlý, o güzel biçemiyle olmasý gerekenle, olaný birbirine karýþtýrmamamýz gerektiðini çok güzel vurgulamýþ. Eðitim-öðretim camiasýnýn içinde içinde bir nefer olmak nesnelliði yakalamak için yeterli bir neden.Dün de böyleydi/ bugün de böyle dediðimiz ortak serzeniþlerin yanýnda gittikçe deðiþen ve baþkalaþanlarý görmek bence en önemlisi.



Ben, kendine güven ve itibardan söz edeceðim. Ýnsanýn kendine güven duymasýnda insanlarýn deðer verdiði –para, kariyer vb. – özelliklere sahip olmak sorunun baþlangýcý.’Hiç olmazsa bir öðretmen olsun!’ anlayýþý bu mesleðe verilen deðeri yansýtýr mý? Bu meslekteki insanlarýn tavrý mý hazýrlar bu deðeri ya da deðersizliði?.. Yumurta –tavuk meselesi…..



Toplum olarak elbette ortak güvensizliklerimiz var, kendimize dair. Medeniyet merkezi (!) olana dek de sürecek görünüyor. Çocukluktan itibaren bastýrýlmýþ anne-babalarýn çocuklarýyken ; büyüdükçe bastýrýlmýþ büyükler olmamýz için öyle çok nedenimiz var ki…Neden mi? Biz genel anlamda kendini sevmeyi öðrenememiþ/ öðretilememiþ insanlar topluluðu olarak gücü yetenin gücü yetene egemen olmaya çalýþtýðý kollektif bir yapýyýz.




Ýtibarýn bir de bireysel kazanýmý olduðunu; bunun da parayla pulla ilgisi olmadýðýný anlatmaz bize kimse. Doðru ve haklý olmak için kariyerin deðil kendimizi yetiþtirmemizin çok daha önemli olduðundan söz etmez. Oysa insanlara bir misyon yüklediniz mi ona uygun davranmaya çalýþýr. Kýsacasý ‘Balýk baþtan kokar.’ Çünkü öðrenmenin en büyük dayanaðý paylaþýmdýr. Ýnsana sunulmayan hiçbir þey önemli olmaz, deðer kazanmaz.



Bazý mesleklerde kendini geliþtirmesi için bir nedeni yoktur bireyin. Para her türlü ayýbý örter. Pek çok boþluðu doldurur. Bayan öðretmenlerin pek çoðu eþinin mesleðiyle var olur/ itibar kazanýr/ özel ilgi görür. Anne– baba öðretmenler kendi olamadýklarý bu meslekleri çocuklara görev olarak daha doðmadan belirler. Þu an pek çok üniversitenin öðretmenlikle ilgili bölümlerinin bu mesleklerden daha yüksek puanlarla öðrenci almalarý, öðretmenliðe duyulan itibarý iade edemez.



Ne çok þey var söylenecek. Lafýn özü her zaman olduðu gibi biz öðretmenlere -hangi koþullarda olursa olsun- özveri/ duyarlýlýk ve sabýr düþer. Yirmi sekiz yýl devlet okullarýndan dershanelere, dershanelerden özel okullara kadar eðitim ve öðretimin her alanýný tanýyan biri olarak baðýrýyorum:

ÝMDAAAAATTT!…..