"ne zaman
bir liman görsem
baðlarým gözlerimi mendillerle,
kör ebesiyim gemilerin,
dokunduðumu yakarým..."
...
limanlarki
ayrýlýklara vurgundur,
veda yazar eller sallanýþlarda
bilinir yoktur dönüþü,
her giden
bir martý süzülüþüdür;
kendi sessizliði ile gitmiþ,
geride kalana çýðlýk düþmüþtür...
çekilince köprüler,
son palamar içeri alýndýðýnda
bir sur düdüðü çalar ki;
kýyamet kopar,
mahþer olur
tek kiþilik
yalnzýlýklarda,
ah
karýþýr
ah'a,
bir ateþ sarar ki yeri-göðü
cehennem bile yanmaktan korkar...
sim siyah olur bir anda sular
ay ýþýðý bulanýr zifire,
katran ýpýltýlarda
ölür tüm yakamozlar...
tuz
tuza karýþýr,
yükselir deniz
ayrýlan her gemi
göz yaþýnda batmýþtýr
çarpýp tuz daðlarýna...
ve
hiçbir sevgili
hiç bir
hiç
dön/e/memiþtir...
...
ben
ne zaman
bir liman görsem
baðlarým gözlerimi mendillerle,
kör ebesiyim gemilerin,
dokunduðumu yakarým...
korkarým ayrýlýklardan
onun için
sevmemiþim kimseleri...
ilk gelenimsin,
son kalaným ol
ve
istedimki
hiç bir limana düþmesin yolumuz
bu yüzden sevgili,
geldiðinde sen,
ilk öptüðümde alnýndan
o,
derme-çatma iskelede…
ben,
yýktým tüm limanlarý,
yaktým tüm gemileri,
girdaplar yazdým her yoluna ayrýlýðýn…
…
kalalým diye
ve
söküp alýyorum,
ne kadar tuz varsa gözlerinde,
denize k/atýyorum...
...
a&m