Ben ağlarım
Annem olur ellerin
Teselli verir bana
Susar otururum
Ağlamam söz bir daha

Yalpalama boşuna
Sarhoş olan sen değilsin
Yalan olduğun kadar gerçek de olamazsın
Kaç duble içse de ömrü vaatlerim
Yok…
Üzülme boşuna
Sensizlik çok harfli
Ölüm tek
Geri kalan her şey
Seninle başlayıp
Ölümle bitecek


Yinede bir şey var içimde
Işık gibi…
Su gibi…
Ayında var gözleri
Babam öyle söyledi



Tuhaftır her şey ters bu aralar
Arılar çiçeklerle küs
Bal yapan yok ağustos böceklerinden başa
Deniz küs zaman pus
Konuşan herkes artık sus

Elime yüzüme bulaştırdım yine
V arsın…
Ellerim batsın…
Pardon akışkan kreması bu kadar çok muydu bu hayatın…



İstemsiz ter atar gibi?
Susamak gibi?
Varken yok olmak gibi?
Su gibi?
Yemek gibi?
Hüzünlenmek?
Gülümsemek?
Gözlerinin dolması gibi?
Yok…
Zaman bu zaman değil
Varlığını anlamamla yokluğuna alışmaya çalışmamın arası
Bir ömür sürmeliydi
Şimdi
Kaç ömürlük ölüyorum…

Çirkin bir yüzdü kendisini anlayamadığım
Adını yazdım
Başka bir dilek çıktı
Sorular sormadan aldığım bir cevabın
Yakasına yapıştığım bir vebası olmalı
Bir beden?
Bir umut?
Bu şiir?
Değil!
Kelime!
Olmaması gereken yerlere konulmuş ünlemler
Soru işaretleri
Vedasızlıklar?
Sorular

Annemi özledim desem
Susar annem olur musun?

Dizimde bir yarayla
Üzerinden atladığım bir zaman küfesi
Yarlıktan hiçliğe doğru
Ve darlıktan
Sargı bezi
Annemin toyga çorbası
Babamın elleri
Kelimeler buldum
Yoktular
Sadece
Üç nokta
Ve bir boşluk
Ve bin ağıt
Ve biz
Olmamalı mıydık yoksa
?

Bu ne şimdi
Bitsin artık bu şiir
Bitmeli…
Engel olamadığım, Unutmam gereken
Zamanlardan kalma
Soru işareti mi?

/
Bırak yaaa…
/

Diyecek söz mü bıraktın
Ya da söyleyeyim yinede

Gitme…





...
Ya da git…
Ardından şiir dökerim,
Tez gelesin diye…