Ýnsan anatomisinde damar denen kanallarýn olduðunu biliriz.
Toplumlarýn da insanlar gibi yașamsal ve ölümcül kanallarý vardýr, onu da biliriz.
Anadolu toplumunun tarihçesinde belirgin ve derin izler býrakmýș bir damar vardýr ki, bir çoðumuz bunu bilmeyiz.
“ Ah o damar yok mu o damar, olmaz olsun “ der, Anadolu’daki baðrý yanan her Alevi.
Çünkü o damarýn bir ucundan tutsanýz, bugünden tarihe uzanýp gider.
Tesbih gibi birbirine baðlýdýr ve uzayýp gelir öbür ucu, bir ok gibi saplanýr belleðimize.
Muaviye, Yezit, Yavuz, Ebussuud, Evren, Fettullah, Tayyip, … figürleri üzerinden kendini vareden emevi zihniyetini besleyen uzun bir damar.
Biyat ettirme ihtirasýyla can alarak, katliyam fetvalarýyla kýrýmdan geçirerek, sürek avlarýyla kuyulara atarak, darbe ve idamlarla cana kýyarak, asimilasyon ve kindar politikalarla yokolmaya zorlayarak süregelen sicili bozuk bir damar.
Halka-halka birbirine geçmiș, kendi zamanýný doldurup, misyonunu bir sonrakine býrakan, genetiði sert ve zehirli bir damar.
Bugünkü imâmesi okyanus ötesinde ‘esir’ ve bir bakýma müminlerine hizmet için ‘sürgünde’
O ‘büyük güç’ tarafýndan kendisine “tamam zaman geldi” denilmesini bekliyor.
“ O, zamaný… ” getirirler mi !?
Getirmezler ‘inșallah’
***
Öbürünün ruh hali, kin, kavga, talan ve savaș.
BOP’un eșbașkaný.
Uzatýlan havuç, gösterilen beysbol sopasý, tam gaz cirit havasýna soktu adamý.
Ýslam alemine sultan edeceklermiș.
Ederler mi !?
Etmezler ‘inșallah’
***
Onlarý Allah’a havale edip, kollarý sývayýp, bu topraklarda yașamýș ve týkanan kavim damarlarý açmaya ne dersiniz ?
Aleviler, Sünniler, Monoteistler, Ateistler… hep birlikte, elbirliðiyle.
Çünkü bu coðrafyada hepimiz, biraz da diðerimiz deðil miyiz ?
Ýçiçe geçmiș, birbirimizden etkilenmiș, benzeșmiș, üzerinde yașadýðý toptaða benzeyen bir halklarýn mensuplarý deðil miyiz ?
Biz, empati yaparak siz olmayý hiç ihmal etmedik.
Siz de, biz olmaktan vazgeçmeyin dostlar.
Alevilerin, umutla, așkla, sabýrla ve can pahasýna canlý tuttuklarý bu damarlar, size de yașam katan damarlar olmadý mý ?
Kalu Bela’dan beri, evvelden ahire evrilip, Hak Muhammed Ali’ye bürünüp, Mansur, Nesimi, Hacý Bektaș Veli, Mevlâna, Yunus ve Bedreddin’le Anadolu’ya savrulup, günümüze kadar süzülen o yașamsal inancýmýzýn ‘Șah’ damarý size de yașam katmadý mý ?
Bir de direniș halkalarýndan olușan o șanlý damar var ya… o damar.
Hz.Hüseyin’den el alan, Șah Ýsmail, Pir Sultan Abdal, Köroðlu, Dadaloðlu, Ýnce Memed, Börklüce Mustafa, Karayýlan, Deniz, Yusuf, Hüseyin Ýnan, Kaypakkaya ve Mahir Çayan’la günümüze tașýnan ve zalime biyat etmeyen direniș sembollerinin olușturduðu soylu damar.
Ve bir de gönül bahçemizi besleyen kýlcal damarlarýmýz var.
Șah Hataî, Pir Sultan Abdal, onlarca ulu ozan, Karacoðlan, Așýk Veysel, Nazým Hikmet, Mahzuni Șerif, Yýlmaz Güney, Ahmet Kaya, Muhlis Akarsu ve Hasret’le bize can tașýyan kýlcal damarlarýmýz.
Onlarý biraz yalnýz býrakarak, aslýnda kendimizi, geleceðimizi ihmal etmedik mi ?
Evet, ettik.
Telafi de edeceðiz dostlar.

Durak Arslan
08.08.2012