Hasretin Gözyaþlarý

Bir hastalýðýn pençesinde
Dört duvar arasýnda
Soðuk bir oda kýrýk dökük yatak
Lambadan yükselen cýlýz ýþýk altýnda
Kolumda serum þiþesi
Gözlerimde hasretin kanlý yaþý
Kalbimde yalnýzlýðýn acýsý
Yattýkca bedenimin sýzýsý
Sarýyor her yerimi

Çocuklardan uzak yýllar aklýma geldikçe
Ýçim yanýyor kor olmuþ ateþ gibi
Hasretleri sarmýþ benliðimi
Hasretlerinden günler eskittim
Yalnýzlýða talim ederim
Bir ellerini uzatsalarda
Sarýlsalar bana yýllarýn acýsýný çýkartýrcasýna
Baba babacým deseler

Yine kendimi avutuyorum boþ hayallerle
Bedenimi sarmýþ bir illet
Ölüm vakti yaklaþýrken
Ölüm kokusu sinmiþ
Hastane odasýnýn soðuk yataðýnda yine dalmýþým
Canlarýma yanmýþým doyamamýþým
Kaç bayram kaç yýl geçti unuttum bilmem
Resimlerine bakar aðlarým

Babanýz derki evlat hasreti
Bu dünyada cehennem ateþinden farksýz
Günler gider ömür biter
Benim yolum yakýn günlerim sayýlý
Siz olun evlat hasreti çektirmeyin
Ýyi bir eþ vefalý anne olun

Beni unutmayýn
Aklýnýza gelirsem duanýzý esirgemeyin
Ben size haklarýmý helal ettim
Sizde bana helal edin canlarým
Mis kokulu kuzucuklarým
Sizi önce allaha sonra vatana
Emanet ediyorum

Þenol Alçýnkaya