Sen bari mutlu oldun mu, ellerin dudaklarýna deðdi mi dudaklarýn, þarkýmýz olsun dedin mi?

Askerden gelecek sevgili gibi beklemekteyim ölümü. Fermanýmýn senin tarafýndan yazýlmýþ olmasý ölüme itmedi beni sadece bekletti. Ruhum hasretlikle baþ etmeye çalýþýrken bana verdiðin beyaz gül hala defter arasýnda. Anla artýk nasýl hasretim sana. Ýsteyip de söyleyemediklerim kalbimin mahremiyetinde saklý ve kimse o bilinmezliðin yolunu kuramadý. Gözlerimi yatýrýp zilin çalmasýný bekledim saatlerce, günlerce, aylarca..

Senden sonrasý olmadý, seni andým her yerde, senin sesini iþittim uykusuz gecelerde.. güneþin doðuþunu seyrettim dualar ederek.


Seni ben sana tapar gibi sevdim, bir annenin yavrusuna kýyamazlýðý gibi sevdim, tüfeðin kurþunundan ayrýlamazlýðý gibi sevdim. Sevdim iþte anlatýlamazlýðýn hýrçýnlýðýyla sevdim.

Gözlerin þimdilerde kime bakar, kime can verir ellerin ve sen þafak sönmezliði unutulur mu kalbimde ki yerin..!

Ayrýlýk aþký getirdi bana, umut sonsuzluðun ötesinde ve sen mehtaplý gecelerde. Bitmez yanýlgýlýðým saklý geçmiþte.

Oyunun son perdesi olmuþ kalkýþa geçilmiþ, bekleyenler býrakýlmýþ olduklarý yerde, beklenenler hazýrlamýþlar gelecek planlarýný bile. Uðultu içinde kaybolmuþ hatýralar, teker teker vazgeçmiþler uyanmaktan, mahmur gözlerle uyanmýþlar yeni sabaha. Býrakýlanlar taþýmýþ bu aðýr yükü. Hükümsüzlüðün ensesinde adalet aramýþlar.

Sen neredesin beklemekteyim burada bilesin. Hesabým senle deðil beni yakan kaderimle ve þunu da bilesin þafak sönmezliði seni arýyorum baþka tenlerde…