Seneler önce izlediðim bir televizyon proðramýnda sunucunun; “Güzellik mi, akýl mý?” sorusuna þu cevabý vermiþti yaþlý konuk;

- “Elbette ki akýl, çünkü güzellik gelip geçicidir... Ya akýl, akýl öyle midir?.. Akýl insana her gün bir güzellik yaptýrýr!..”

Toplum hayatýnda ve yakýn çevremde gözlemlediðim yaklaþým ve gerçekler ise çok farklý oldu yýllar boyunca.

Ben mi öyle bakýyordum, bana mý öyle görünüyordu bilemem ama, baþarýlý olana “gýpta” ile bakmak yerine, “haset” duyanlar rastladý hep bana.

Sizde bakýn lütfen çevrenize. Býrakýn uzak akrabalarý, aðabey ile kardeþin, baba ile oðlun ya da anneyle kýzýnýn iliþkilerine bile, ya kiþisel “çýkar” veya “el gördülük” yaklaþýmlar hakim olmuþ.

Sadece politikaya has zannedilen “iki yüzlülüðün”, toplumun en küçük çekirdeði olan ailelere kadar yansýdýðýný ve yazýk ki zemin bulduðunu göreceksiniz..

“Sevgi” noksanlýðýnýn “saygýsýz”lýðý beraberinde getirdiði gerçeði de göz önüne alýndýðýnda, varýlmasý muhtemel olan noktanýn tespiti de kolaylaþýyor.

Nedeni ne olursa olsun, neticesi “huzursuzluk” ve “mutsuzluk” olan birliktelikler, zoraki gayretlerle devam ettirilmeye çalýþýlýyor.

Etraf derseniz, onlar zaten, popüler kültürünün de etkisiyle “dedikodu”sunu yapacaklarý aile içi kavga, ayrýlma, yeni birliktelik ve þiddetli bir biçimde “ihanet” haberleri peþindedir.

Ya dostluklar?.. Dostluklar ve arkadaþlýklar da durum çok mu farklýdýr?.. Hayýr, hayýr, asla farklý deðil.

Bilerek zarar vermeme, hatasý ve sevabýyla olduðu gibi kabullenme ve elinden geldiðince yardýmcý olabilme gibi yükümlülükleri beraberinde getiren dostluk ve arkadaþlýk iliþkilerinin de karþýlýklý “menfaat” a endeksli hale geldiði apaçýk ortada.

Ýþin bir tuhaf tarafý da, “çýkar” ve “menfaat” konusunda bu derece tecrübe sahibi olan bu toplum bireylerinin, ticaret konusunda pek baþarýlý olduðu söylenemez. Nedeni de çok açýk ve nettir aslýnda.

Çünkü, diðer tüm insani iliþkilerde olduðu gibi, eksik olan bir þeyler vardýr... Eksik olansa elbette ki, “dürüst”lük” ve “samimiyet”ten baþka bir þey deðildir!..

     Evet!.. Þimdi size sesleniyorum; “Güzellik nerde, akýl nerde?..”

Doðru olanýn farkýna varabilmemiz için, bize bahþedilen koca bir ömrü hovardaca harcamamýz mý gerekiyor?

Ve diyorum ki; elimizdekilerin kýymetini anlamamýz için, onlarý kaybetmemiz gerekmemeli!..

Böylesi bir “öðrenim” biçimi sizce de çok pahalý deðil mi?..

Mümtaz Beðen