Daha değişik sıradan sayılan başka bir günde, evimin olduğu yerden minibüse binmiştim. Konuşma aksanı da bozuk bir adam, cep telefonu ile bağıra çağıra konuşuyordu. Ben de dahil arabada ki herkes rahatsız olmuştu. Cinlerim tepeme çıktı, sinirlendim, yüzüm gerildi, dişlerimi birbirine kenetlemeye başladım. Bir elim ile öbür elimi ovuşturur
Eylül sevmek isterdim bir kadını ve bir çocuğu severcesine, ama Eylül denince aklıma askeri darbe ve ziyan olmuş yıllar geliyor.
Özellikle vatandaşlık konusunda Sayın Erdoğanın 10 bin kişinin yıllardır vatandaşlık için beklemesi üzerine Neden onları vatandaş yapmıyorsunuz? sorusu, bazı vatandaşlarımız tarafından fırça olarak algılandı. Bazı köşe yazarlarımız ise bu konuyu çeşitli yorumlarla dile getirdi. Ama içlerinde biri vardı ki olmadık sözleri, hakaret derecesine vardırırcasına sarf etti. Türkiye ve
Dokunmayın bana orkestra olurum, müziğimden anlamazsınız. Dokunmayın bana resim olurum, renklerimden korkarsınız. Ellerim asma bahçesidir, üzümlerimden çalmayınız. Bileklerim kabe yoludur, bıçaklarınızla kollarımı doğramayın. Bu dünyada kim üstün davası vardır, karga gibi başımda uçmayın. Dokunmayın bana boş çuvallarınızı kanımla doldurmayın. Dokunmayın yaralarıma, merhem olmayın. Her ışığı karanlıkta yıldız sanmam,
Ben de veya benim gibi 1974 sonrası Anavatandan gelmiş TC kökenli vatandaşlarımız da bu ülkede 40 yıldır yaşıyoruz. Ve biz de en az sizin kadar Kıbrıslıyız. 40 yıldır bu ülkede kökleşmişiz. Bu topraklara tırnaklarımızı geçirmişiz. Babalarımızı, analarımızı, aile büyüklerimizi bu topraklara vermişiz. Çocuklarımız bu topraklarda doğdu, büyüdü. En
bu dünyada duvar gibi adam derler
her yerine çivi çakarlar
ağaçlar ayakta ölür derler
baltayla devirirler
Ben kimseden saklamasam da göz yaşlarımı, bazı zaman yalnız ağladığımda olmuştur. Ama en güzeli de ne biliyor musunuz, ağlayacak bir omuz bulmak, kadın ya da erkek fark etmez. Bir çok kimse ile mezhebine, meşrebine bakmadan birlikte gülersiniz, kimi akrabanızdır, kimisi yakın arkadaşınız. Oysa ki beraber ağlayabildiklerinizdir sizi en
Kişilere takılma, yani fertler üstünden bir şeyleri eleştirme gibi bir lüksümün pek de olmadığını, yazdıklarımı okuyanlar biliyor.
Kale gölgesindeki Katil romanı yazarken, gerçek doğa ve tarih katiline dikkat çekmek istemiştim. Ama yetersiz olduğunu görüyorum.
Dünyada yaşananlara bakıyorum da, her yerde, her canlıya uygulanan bir zulüm var.
Birlik ve beraberliğe daha fazla ihtiyaç duyduğumuz bu günlerde İslamiyete daha fazla sarılmamız gerekiyor. Çünkü İslamiyet, hepimize sevgiyi, saygıyı, hoşgörüyü ve barışı emrediyor. Bizlere bir olmayı, kardeş olmayı, bütünleşmeyi öğretiyor dedi.
Peygamber Efendimizin güzel ahlaklı bir insan olduğunu, kâinatın Onun hatırı için yaratıldığını, bizlerin de Peygamber
Ey biçare her şeye geç kaldın şimdi sesini duyurmak için kıvranıp durursun…
Kimi seveceğim hemen hemen bellidir. Onun gelişi, güneş ışıklarının yollara vurması gibidir. Onun yürüyüşü rüzgarla gelen gül kokusudur. Bir bahar gibi kurulur yanıma. Mevsimler değişse de, onun gülüşü erik çiçeğidir. Hele bir konuşması vardır ki, sözcükler antik bir tablet olur dudaklarında.
Seviyorum, demekle sevgi oluşmaz. Sevgi, emek ister; sevmeğe yürek ister. O yüreği de herkes taşımaz.
