Şiir > Bireysel
üzgün
Ağlamak
Odamdaki panoda sadece ağlayan insanların resimleri vardı / Neden dedi biri, neden tüm
düşündürücü
Yorumsuz
yazsam yazsam sayfalarca kafamı bozan aklıma gelen onca saçma onca salak şeyi yazsam ozaman belki bir
nostaljik
Şair Gözlerine Değer/se Göz
/ hüzün ile yoğurulmuş toprağım, seslenir her gece. / / ben çisil çisil
olumsuz
Yalnızlık Sure (T) Leri
Yalnızlık çamur kokar / Yapışır kalır üzerine / Küheylan rüzgarlardan
karamsar
Atık Vakit Geldi Esin Mekân Değiştirdi!
Bilmem ki nasıl dile getirilir / Belki sükûta çekilmekte bir çaredir, kim hikmetini
üzgün
Unutamıyorum
Sabahın ilk ışıkları bile odamı aydınlatmaya üşenirken, / Senin içimi aydınlatmanı beklemem hataydı.