Şimdi yılların örtüsü birazda aralanıyordu / Geçmişten geleceğe iz’an ayna tutuyordu

Diktator sevgi / gece sesli ve aydinlik / sesler duyuyorum

Yollar / Bir yaslı akşamın karanlığında, / Gömüldüm adeta isli

Adı olmayan bir ayda yanmış; / siyah, soğuk Perşembe... /

Başlamıştı yine yüreğime karlar yağmaya / Umutlarım ki sırılsıklam olarak hastalansa

Zamanı yıllarla tartmak / İşe yaramaz kimi vakit / Hatta

sanrı dizgelerinde salınır sorgu sarkacı / alınıp verilemeyeni nefesler duygu /

Kaç İstanbul Var İçinizde / Avucunuzun içi gibi biliyorsunuz /

hergün ağlamaz insan, / günü gelir gülecektir, / iki ruh

sanrı dizgelerinde salınır sorgu sarkacı / alınıp verilemeyeni nefesler duygu /

Hayat soruyor: / "Beyaz önlüklü öğrenci! / Ayrılık vakti şimdi...

Aslında biliyordum / İlk söz söyler her şeyi / Zamanın

gitmeden / bilemezsin / gelmeyi.. / önce

Tüm neşelerin sonu bir endişe mi? / Peki ağladığım kadar da güler miyim?

bir koşum atıydım, / kısa, uzun zorlanıyordum yolda / zalim

Salı, Perşembe, Cuma, Pazar ne önemi var, / Onun içinde olduğu bir günü

öyle anlamlı ve güzelki, / denizin dibinde karidesler, / kıvıl

Hamakatlığımızdan / yüz çevirdi yüzümüzden / Emsalsiz müjdelerle gelen ak

İstanbul'un Saatleri / Erken çıkınca alkışlamıyorlar / Geç kalsam gıkları

Düşük yurtlar yaratan, / Evladımı uğratma zulme! / Evlattır, kardeştir,