Öylece karanlığın içinde oturmuş,
Bekliyordum aydınlığı..
Ne komik..!
Ruhumun pollyanna nöbetlerine maruz kalışına,
Ana avrat küfürler yağdırıyordum..
Ve gitgide ezikleşiyordu!!
Egolarımdan uzaklaşan ifadelerim
O çok bilinen , nefretimin en uç noktasında olan ,
İyimserlik replikleri ezberletiyordum kendime..
Tiksiniyordum , iğreniyordum benliğimden ...
Varlığımın yok oluşuna duyduğum özlem
Büyüdükce ben küçülüyordum
Damaklarımda kendi kanımın tadı ..
Gözlerim parçalı bulutlu..
Acınası bir teselli sözcüğü mırıldanıyordum.
Nadir bulunan bir papağan sıfatıylada avunamazki insan ...
Seviyordu...
Gitmeliydi...
Gelicekti...
]