Adım Adım

Şehrin gürültüsü ile uyandım bu sabaha da ..O kadar söylemişti aslında bana; şehrin,adımlarımla geçilemeyecek kadar büyük olduğunu..Benden daha büyük,daha eski olduğunu.Dinlemedim onu;tüm gece hatta sabaha kadar yürüdüm.Sanki şehri yürüyerek bitirip,hayatımdan çıkarabilecekmişim gibi..Ya da şehrin hayatından çıkabilecekmişim gibi.Oysa bu şehir ne kadar çok beklemişti beni..
Haksızım biliyorum;en son suçlanacak şehirdin sen hayatımda.Ama uykusuz gecelerin ardından yapabileceğim başka bir şey yoktu.Sağanakların öylesine serseme çevirmişti ki beni..Korkuyordum;ilkkez,sebepsiz..tek başımaydım..Yine yalnız bırakmıştım kendimi.Senin de dediğin gibi;yalnız olmayı seçmiştim..Renkleri,kokuları,denizi,yağmuru,rüzgarı;doğada sevişen her şeyi bir bir düşünmüştüm..Seninle konuşmak yerine,perdelerimi kapatıp oturdum sallanan sandalyeme..Okunacak bir öyküm,dinlenecek bir masalım yoktu;hiç dinlememiştim..Tüm masalları anlatabilirdin bana;en basitini,en bilindiğini bile.Sonunda arabaların balkabağına dönüşenini bile..Bilmezsem şaşırma.Sabaha başka şehirde uyanırsam da..Bil ki diğer hayatımın uzantısından,zamandaki o yarıklardan çıkıp gitmişimdir sen uyurken..Sen de uyumuyordun aslında;ona rağmen yalnızdım ,şehir benden daha yalnızdı..İkimiz de yürüdük ..O kendi içinde,ben kendi dışımda..Kesiştik bir köşede;yol bitmeden sabah olmuştu..
Gece,karanlıktı görmemişim notunu..Oysa ne zamandır orada duruyormuş;uzun süredir armağan almadığım kitapların arasından ,seçtiğimde gördüğüm ..sabaha niyetlerimi değiştiren ;güne güzel başlamamı sağlayan ;ilk sayfadaki notu..Sana çiçek kokularını ve baharı,tınılı bir rüzgarı hatırlattığım notunu..
Uzun yolculuklara çıkmadan önce soğuk şehirlere doğru;içimi ısıtan varlığını hissettiren inceliklerin peşine taklıyorum;izini kaybettirmeyesin diye..