Penceremin önünde,
başında kavak yelleri esen yeni yetme bir ağaçtı aşk...
Arzu dolu yapraklı, silme tomurcuk dallı.
El değmemiş, dillenmemiş, nazlı.
Dallarında bekliyordu tomurcuklar patlamayı,
patlayıp sere serpe güneşe soyunmayı,
soyunup şehvetle içlerine çekmeyi baharı,
baharı içlerine çekip büyümeyi,
büyüyüp serpilmeyi.
Serpilip kabuklarından sıyrılmayı,
sıyrılıp yaşamak dolu dizgin kaçınılmazı.
Kaçınılmaz; bir tomurcukken çiçek olmaktı.
Penceremin önünde,
başında kavak yelleri esen yeni yetme bir ağaçtı aşk...
Dallarında gördüğüm o arzu, o heyecan
O çılgın çırpınış.
Yasak bir meyvayı yer gibi,
çarçabuk, gizli, saklı.
Bir gecede çiçek açan ilkbaharla sarmaş dolaş.
Penceremin önünde,
Aşk
Başında kavak yelleri esen yeni yetme bir ağaç.
KİTAP İZLERİ
Öyle miymiş?
Şule Gürbüz
Şule Gürbüz’ün Zaman ve Anlam Arasındaki Yankısı Bir kitabı roman yapan nedir? Belirli bir olay örgüsü, gelişen karakterler, diyaloglar mı? Şule Gürbüz’ün “Öyle miymiş?” adlı
İncelemeyi Oku
