Koskoca bir aşktan arda kalan paramparça portrelerde yaşıyorum şimdi..Seninle görüdüğüm her kare darmadağın şimdi şaşkın zihnimde..Deniz vardı hani alabildiğine hani olabildiğine uysal,bir kedinin başının okşanmış haliydi sanki..O güneş kavururcasına,göz kamaştıran..Yıldızlar vardı hani,ay vardı, nur gibi parlayan..Gece başka bir aydınlıktı günden..caddeler vardı,yürüyerek bitirilemeyen..Bir koku vardı taa cigerlerde hissedilen..Yağmurlar bile başka bir ıslatırdı toprağı,rüzgarla raks a tutuşmuş yapraklar vardı..
Şimdimi nasıllar, dur anlatayım sana :O masum deniz hırçın yaramaz bir çocuk kendini kayalara vurup parçalamak isteyen..O güneş solgun artık kendini ısıtmaktan aciz,yılzızlar varlıklarından bile habersiz..Ay ise hiç yüzünü göstermez oldu,geler bulanık geceler artık sis..Kaldırım taşları kaldırıp kendilerini kaçar olmauşlar,caddeler ıssız sokak lambaları titrek ve ürkek bütün ağaçlar..Yağmurlar ağlamaklı,toprak bileçekemez olmuş damlaları..Yapraklar bin bir yere dağılmış, rüzgar savurmuş onları..belliki usanmış artık belliki o da farkında eksikliğin..
Şehir hüzünbaz,evler isyankar,dallar buruk dallar kırık ve dökük..bütün hepsi dilenip sanki diyor kime kime süslenir kime gülümseriz..yok diyorlar artık gerek o yok artık..ben ise yürek yangın,ruhum taşkın,aklım şaşkın..bak gör işte bu şehri ve beni neyledi şu yerlerdeki darmadağın AŞKIN...!!!
