AYNALAR
Geniş, siyah gölgesi hayatımı kaplayan.
Tepemde kanat gelmiş.
Bir kartaldır yalnızlık…
Kalp çarpıntılarıyla, günleri hesaplayan.
Bir benim…
Benim olan bir masaldır yalnızlık.
Gördüm yapraklarımın bir bir döküldüğünü.
Baharda yaşamanın bilemedim.
Nedir tadı…
Gemi yüzü görmeyen bir limanın hüznünü.
Kimsesiz gönlüm kadar.
Hiçbir gönül duymadı.
Bir ayna parçasından başka.
Beni kim anlar…
Bir mum gibi erirken bitmeyen bu düğümde.
Bir kardeş tesellisi verir bana aynalar.
Aynalarda olmasa.
İşim ne yeryüzünde…
Nazlı Nur YILMAZ
