BİLİNSİN Kİ
İnleye durur elbet akşamlar.
Bilinsin ki…!
Dağınık saçlarımı toplamama,
Fırsat kalmadan geçmiştir sular…
Yine şair seslenir uzaktan.
‘ ‘ suları ıslatamadım ‘ ‘
Yine ayazına, viran vurulur ürpertilerin.
Susmaktır oysa ki içimdeki koca gürültü.
Duymadığınız, duyamadığınız…
Kereme selam eylerken:
Taşkın bir dere kenarında Ferhat.
Bilirim bu bir kervandır.
Bilinsin ki…!
Taşırız suskunluğu…
Dağlanmış yüreğimizi susturur gideriz.
‘ ‘ bir zamandır ‘ ‘
Dedi ya şair zaman için.
Şimdi sen diye anlattığım.
Ama sesime ses vermeyen.
Duvarlara asıyorum yanlızlığımı.
Neylersin ki,
Ilık ılık bir özleyiş kaplar yüreğini.
Ferhat misal mahsun bölünür uykular.
Ve yıldızlarına yazdığımız sevgili.
Üç beş satır olarak dökülür.
Şairliğine inat dudaklarına.
Oysa, yıldızlarına yazılar yazdığımız.
Sevgili duymaz bir tek…
Sahi…
Neden gece yazar ki şairler…
Unutmuşum… söylemeyi.
Şairlerin güneşini gün doğarken vurmuşlar.
Nazlı Nur YILMAZ
