Akşamın kızıllığı henüz dinmemişti.
Bulutların arasından kaçıp kurtulan ışık demetleri,
Zirvesi mavimsi dağlarla biten buğday tarlalarına vuruyordu.
Belki bu tarlalarda son kez el ele tutuşuyoruz.
Aslında ikimizde olacakları biliyoruz.
Bu yüzden ağzımızdan tek kelime çıkmıyor.
Çünkü ne söylesen,
hüzün olup gömülüyor kalplerimize,
ve bu hüzün büyüdükçe,
gözlerimiz yaşarıyor.
Birbirmize bakıp ağlamamak için susuyoruz.
Buğdayları aşıp,
Bu sesizlikle yol kenarına varıyoruz.
Ben bavulumu yere bırakırken
Yüzünün güneşin son ışıklarıyla hüzün çiçeğine dönüştüğünü farkediyorum
Yanına gelip elini tutuyorum.
Yüz metre ilerideki dinlenme tesisiindeki kamyoncular restoranttaki sanatçıyla
hep bi ağızdan ud eşliğinde bi şarkı söylüyorlar.
"Karakolda ayna var
Kız kolunda damga var
Gözlerinden bellidir Cevriyem
Sende kara sevda var"
neşeli bir ritimde,
kamyoncuların bağırışlarıyla söylensede bu şarkı
o an burkuyor yüreğimi.
elini tutuyorum.
yüz asır tutamayacakmış gibi elini tutuyorum.
yüzüne bakıyorum.
bütün çabalara rağmen
gözlerindeki yaşlar
gözleirmin yaşarmasına yetiyor.
Hemen yüz metre ötedeki meyhaneden bozma dinlenme tesisinde
bi şarkı çalıyor.
"Denizlerin kumuyum
Balıkların puluyum
Aç koynunu ben geldim Cevriyem
Ben de Allah kuluyum"
Gözlerin gözlerimde.
Yaşlarla, yaşlarımızla.
Artık ikimizde ağlıyoruz.
Gözlerini hiç bu kadar hüzünlü görmemiştim.
Gözlerindeki, hüzün silahını,
ağzıma dayayıp boşaltmak istermsin bütün bir şarjörü.
Ağzımı, aklımı, ruhumu dağıtmak istermisin.
Çünkü ben isterdim.
Farkındayım,
Gözlerindeki gitme sözü ağzına varamıyor.
Ben seni bağrıma basıp hiç koklamamış gibi içime hapsetmek istiyorum.
ve öyle kalıyoruz.
Kaç saniye, kaç saat, kaç asır?
Ve en sarhoş ağızlarda o şarkı çalıyor.
Köprü altı iskele
Gidiyorum askere
Üç gün değil üç ay değil Cevriyem
Nasıl geçer üç sene
Son kez başını iki elimin arasına alıp,
Anlına anlımı dayıyorum.
Sen bişeyler söylemeye çalışıyorsun,
Ama olmuyor.
Kahrolası kelimler çıkmıyor,
O güzel ağzından, çıkamıyor.
Ve son sözlerimi söylüyorum.
Gözleirndeki bu eylül niye?
Kim demiş, son baharda güller sararır diye?
Gülüm sakla ertesi baharlara ellerini.
Korkma sil gözlerindeki hüzünü gül.
Ellerin olmadan biter mi bahar?
Saçların olmadan eser mi rüzgar?
Kokun olmadan güneş mi doğar?
Gözlerin olmadan şu dünyam dar.
Yüzünde zoraki bir gülümseme vardı. Son kez ona sevdiğimi söyledim. O, söylediklerimden sonra koşarak buğdayların ortasına bana döndü. Beni seviğini söyledi.Bir daha yüzünü görmedim,
ve bu konu hakkında bişey söylemek istemiyorum.
