ben virane olmuş yalnız bi iskelyim
iskelenin ucunda arkamda çöl önümde deniz seni beklerim
avazım çıktığı kadar susarım
geleceksin bir gün geleceksin diye söylenirmm
ve o gelir
o gelecek
denizin üstünde uçan bir sandalın içinde bana doğru yüzecek
harabe iskelenin çürümüş tahtalarına ayaklarını sürecek
ilk adımıyla çöldeki dikenler açacak çiçek
kızgın güneşin yakgtığı tenime elleri değecek
ellerinin değmesiyle külleşmiş vücudum nura erecek
esaretin gölgesindeki o kadar yıla inat
susacak hiçbirşey demicek
sadece gözleri beni sevdiğini söyleyecek
ve sonra
arkamdaki çöle ilk sonbahar gelecek
kurumuş dudaklarıma ilk yağmur damlası düşecek
dizlerimin üstünden kalkıp onu kollarıma alacağım
bir ceylen kadar narin ve titrek vücudunu kollarım hisedecek
ve artık ellerim şiir yazmayacak
ve son şiiri
yanık tenim şimdi senin sonbaharına muhtaç
artık ben yokk şimdi ben senin yadigarın
güneşimin düşmanısın
yağmmurlu gecelerim, hasretim, sevgilimsin sen benim
çölden bir serapmış meğer uyanır ve iskelenin ucunda
gözleri, hasret kokan sevgilim
dudakları, ılık meltemlemleri saklayan sevgilim
elleri gülleri kıskaandıran sevgilim
nerdesin ömrümce hep seni bekledim
