Üşüyorum çaresizlikten bu aralar. Ellerim yanaklarımı ısıtmama yetmiyor. Gidemeyeceğim yerlerin hayalini bile kuramıyorum. Yalnızlıktan yorgun düşmüş bedenim titriyor. Öyle bir uçurumun kenarındayım ki ayaklarım bedenimi taşımamak için ruhumla savaşıyor. İsyan etmemek için avutuyorum kendimi. Geceler uykumu bölercesine uykumu esir alıyor. Korkuyorum düşüncelerime kapılmaktan. Bir ses karanlık gecemi bölsün istiyorum. İstiyorum ki bir ışık aydınlatsın yarınlarımı. Umutlarım, hayallerim, heyecanlarım yeniden canlanmalı. Etrafımdaki mutsuz insan profilleri yaşam enerjimi iliklerine kadar emiyor. Boğuluyorum bazen karamsar insanların gölgesinde. Konuşmasam , tanımasam bile varlıkları bile huzursuzluğuma sebep oluyor. Kaçıp gitmek istiyorum mutluluğun özgür olduğu ülkelere. İnsanların mutlu olmaktan korkmadığı yerlere. Benimle gelmek isteyen var mı içinizde? Bu cesareti benimle göğüs germeye hazır olan var mı çevrenizde? Hep tanımadığımız biri gelsin ve bizi başımızı gömdüğümüz yerden çıkartmasını isterdik değil mi? Hayatı hissedercesine yaşamak dururken vakit öldürmeye çalışmaktan başka bir işe yaramayanlara sesleniyorum. Kendinize bir iyilik edin ve adı Mutluluk olsun.
Hep beklediğiniz yabancıyı içinizde harekete geçirme zamanı şimdi!
