Büyük bir şaşkınlık içerisinde geçiyor günlerim. Zaman ilerledikçe değişen dünyada çok şey olup bitmekte. Her geçen saniye bir şeyler oluyor. Hiç bir şey olduğu gibi durmuyor yerinde. Savaşlar çıkıyor, sevenler birbirinden ayrılıyor, kimisi evleniyor, kimisi yeni bir sevgili buluyor, kimisi işten ayrılıp yeni bir işe giriyor. Hep bir devinim, hep bir arayış içinde insanlar. Zamana karşı meydan okumaktan başka bir şey değil tüm bu yaşananlar. İçinde bulunduğumuz anı, şartlarımızı, sahip olduklarımızı kabullenmeme özrünü taşıyor bedenlerimiz. Ruhumuzu kapitalist sisteme teslim etmişiz. Binmişiz bir alamete, gidiyoruz kıyamete. Anlamakta zorlanıyorum artık sizleri.Ne yapmaya çalışıyorsunuz böyle? Bir bakıyorum can ciğer kuzu sarması olmuşsunuz, bir bakıyorum düşman.
Nedir bu bitmek bilmeyen dengesiz halleriniz? Öyle bir sürüye kapılmışsınız ki en özel hallerinizi orda burda yayınlamaya bayılıyorsunuz. Kusura bakmayın , eleştirmek zorunda hissediyorum kendimi. Eskiden böyle değildi. Maneviyatımızı, ahlakımızı, edebimizi, utanmayı, saygımızı kaybettik. Sevmekten bahsetmeye maalesef dilim varmıyor. Yürek yakan tablonuza artık sanal alemden bakmakla yetiniyorum. Büyük bir iş başardığınızı zannediyorsanız yanılıyorsunuz. Kime ne sizin özel hayatınızın anlarından. Ailenize ve sevdiklerinize o kadar değer verdiğinizi düşünmüyorum. Sonuç olarak da sevgisizlikten, yalnızlıktan, saygısızlıktan ve insanlığın olmadığından şikayet ediyorsunuz. Suçu başkalarının üzerine atmaktansa hatayı kendinizde arayın. Yapmacık sahte hayatınıza çeki düzen vermenin zamanı geldi. Teknolojiye tapmak yerine araç olarak ne zaman kullanacağınızı merak içinde bekliyorum. Çoğu şeyin sanallaştığı, yalandan oyunların oynandığı bir zamanda insanlıktan söz etmek sanırım doğru olmaz. Böyle bir zamanda bir bakmışsınız canım dedikleriniz nefes almanızdan bile rahatsız hale gelecek. Demedi demeyin. Benim görevim size yardımcı olmak.
Hayatta sadeleşebildiğiniz kadar özgürsünüzdür.
