dedim!
kanadını kıramadın
şairce yalanın
ne renan kapısında bilmeliydin kendini
ne gayya kuyusunda
düz değildir tüm çizgiler,
yerden göğe bir söz tutar seni
kendinden sakladığın
alev lokması heceler,
anla!
gözyaşı her tende
aynı renk akar
acı her yürekte acıdır,
kıymet bilmez
kıymetli,insandır
ateş ile
talim ettirilir cana
aşk,yakandır,
gör ki!
kendi gurbetinde
geceler aklım
ölümün aynasında
anlam bulur hayat,
bir ben yıkarmışım
fildişi kuleleri
bir de bana
doymayan toprak.
Ebru OLUR.
Kocaeli
10/03/2004
salı
