Yattığın yerden çekersen yosun kokusunu ciğerlerine, ve umursamaz bakışların gölgesinde dalıp gidersen sende benim gibi uzaklara. Bütün neşeni,bütün hüznünü sımsıkı sarıp sarmala ve yaslan kollarıma.Sana okumak istediğim birkaç satır, malum ya,kendi yağıyla kavrulan bir ozan kılıfında, başka ne diyebilirim ki. Yaşamak,altı üstü yaşamak dostum,neye yarar,denizin olmadıktan sonra....
(1)
Yüzünde duası,
Erken gelen günün suskunluğu,
Hani içimde uyuyan kediler nerede ?
Hangi dağın tepesinde bu yalnızlık,
Sıkıştırılmış bir zaman gibi,
Takvimlerde bulamadığım yakınlık,
Hani gizlilik var ya,
İçten içe kaçırmaktır kendini,
Dışarıya,
Duyguların bittiği yerde,
Bir iskelede,
Dedikodusunu yapmak için aşkın,
Hani o uçsuz bucaksız hayatın,
Denklemini çözmek gibi yaşamak,
Sonra,
O bildik,tanıdık gölgelere,
Gülümsemek için,
Sanki beceremediği bir şeymiş gibi aklın,
Uzaklarda uyanabilmek,
Yüreğindeki umutla sevişen aşkın,
Yakalanması gibi apaçık,çırılçıplak,
Yalınayak ve bakışlar şaşkın,
(2)
İnsan biraz geniş olmalı,
Biraz yeşillik katmalı kendi baharına,
Öyle hemen ilk bulduğu sevdaya,
Dilenir gibi,
Ruhunu satmamalı,
Beyaz bir tüle,
Sarıp sarmalarken zamanı,
Martıları selamlamalı insan,
Denizin üstünde,kıyısında,gerisinde,
Geçip giderken ömrün kalanı,
Ve nerde,hani demeden,
Göçüp gitmeden unutmamalı,
Bir ömür boyunca unutmayanı,
Denizin varsa,
Durma,
Rüzgarını yüzüne vuran,
Hiç olmazsa martılarını kovala,
Doyabildiğince yaşa,
Denizi görüpte kullanmadıktan sonra,
Yaşamak,
Yaşamak değildir asla...
