- 1 -
“Hüzün çiçeklerini bilir misin?
Sevgiyle koparıp
Solduğunda ağladın mı hiç...”
Mestane gecelerde
Bakışın mehtabı yaralar
İntizarın gizemine sokulup
Umut taşır düşlerin
Berzaha kadar…
Leyli fer’e matem vurur
/hasret vurur
Birde sensizlik…
Bir ateş ki sinemde
Nedametle tutuşan
Ay vakti süzülürken
/acımasızca
Bulut kızıl / deniz kızıl
Batan güneşe ağlayan
Duygularım kanamadan
/susuyorsa kelimeler
/şiirler
Her dem yoldaşım olur
—ölümsüz malihulya-
Deniz Yıldızı
Aşkımızın ömrü
Kelebekler gibi
Rengârenk / bahar kokulu
Mor ebru tadında
Kısacık…
Yârı / yarını olmayan
- 2 -
Gülzarındaki ki encam
Masum / mahzun heyula
—Dayanamıyorsan-
Yüreğini avuçlarıma bırak
Yıldızlar üşümesin gözlerinde
Salıver umutlarını gökyüzüne
Süreyya’dan uçurtmalarla
Bir sabah;
Ankara’ya uzatıp ellerini
-dokunurken yaralarıma-
/ağustos kokulu mutluluklar
/didârını ıslatırsa
Boğazında düğümlenip hıçkırıklar
--------------------------------------
Deniz/i göremezsen bir daha
/denize görünmezsen
Yıldızlar kayarken İstanbul’dan
/Karadeniz’e
Umuda vurup gönül zincirlerini
Son sözlerini söyleyerek
------------------------------
Seni sensiz yaşatan
Şair yaşarken ölür
Unutma ki deniz yıldızı
Dokunduğun her akkor
Yüreğimde bir hançer
Hicranla yanar bedenim
Ruhum tarumar olur
Kelimeler/de susar
Şair sensiz gömülür
- 3 -
İstanbul’a kar yağıyor
/yüreğime kar
Gözlerimdeki bulut
/yağmuru arar
Gökkuşağı tadında
Suya renk veren
/hatıralar
Denizyıldızı da olsa
Uzaklaşıp masivadan
Yükselip yüce aşka
Ayrılık;
Kavuşmaktır sevgiliye
Bilesin yâr…
