Bozkırda yapayalnız kurumuş bir çınardı,
İniltisi göklerden suyun rûhuna sinmiş.
Bu âlemden çok uzak, âlemler ona dardı,
Su kalbine dokunmuş, sarsmış, özüne inmiş.
Diriliş hem yokoluş varolmak tek bedende,
Yeşermek, yaprak olmak, dört bucağa can katmak,
Bu dünya en tutkulu vuslatı seyretmekte,
Diriliş, yağmurumu yüreğimde yaşatmak...
