Dönüp bakınca
Hep beni karşımda dikilmiş bulduğum aynam, aynım, ben
Tüm şeytanların adı ile anıyorum adını yine
Ve mevsimsiz bir taşlama, taşlanma oluyor dünler.
Her günahımın şeytanı,
Şerrinden karanlığına sığındığım gecelere gün düştü ölüm gibi
İnsan seline kapılıp, şehrin soğuk sokaklarında boğuluyorum dirilip dirilip
Hep susuyorum ve içime düşen her yağmur ölümü süslüyor avuçlarıma
Ki öğrendim; aşk aşk öldüren koynumda beslediğim bir yılandır yüreğim
KİTAP İZLERİ
Eşekli Kütüphaneci
Fakir Baykurt
Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku
