" ferzê!
Aklımın damarlarından süzülen en masum günah
ömrümü adadığım zamanın tek kanamalı yalnızlığısın."
ferzê!
doğmamış kızımın adı
Ağrı nın en hırçın tayı
göz yaşının düştüğü toprağı göremediğim sevgili
Bir kelamına sol omzumdan yükselir melekler
yol olur saçlarının ak hüznü ve
bulurum kaybettiğim yüzünü
serçeler konar solgun duruşlu
nusaybin payıma düşer yanağının ıslak kıvamında
gençliğimi satarım diyarbakır mapus damlarına
tüm karanfillerin boynunu vurdurur
tüm şehirleri ateşe veririm bir dudak büküşüne
ah ferzê!
Varlığın ne zalim.
haydi ferzê!
ver elini
aynı göğü içelim
aynı toprağın altında
avuçlarımızda tutalım
direncimin eriyemeyen son kar tanesini
yağmur yağmur gezelim kaldırım taşlarını
rüzgarların şarkısını.
ferzê! çirkin yüzümün meleği
ellerimdeki titreyişin o amansız sancısı
boğazıma kirpiklerinden dar ağacı,
gözlerinden gözlerime gece çiz
ve beni kendine aforoz et
Yitik ezgimin sonaçalan sazı
Kaldır başını ve bak yüzüme
yaşıyorsan söyle.
küstürdüğüm bulutlara
ağlattığım güneşe merhaba de.
yüreğimi zikret
adım/la ferzê
