İki çuval gazoz kapağım vardı,
Dedi adam.
Kimini toplayarak elde etmiştim,
Kimini üterek, kandırarak...
İki çuval gazoz kapağı,
Eşeğin sırtına vursan
Dizleri bükülür...
Sabahtan akşama,
O mahalle senin,
Bu mahalle benim...
Ceplerimizde gazoz kapakları,
Ellerimizde torbalar...
Vururduk kendimizi yollara.
İki çuval gazoz kapağım vardı.
O muhittin en zengini
Sanırdım kendimi.
Yerinden kaldırayım desen
Oynatamazsın...
Ağzına kadar dolu,
At ölüsü gibi,
Rengarenk gazoz kapakları...
Gördüklerinde dibi düşerdi çocukların.
Günler böyle geçip giderdi;
Çocukluk, ilk gençlik yılları...
Avuç avuç
Gazoz kapaklarım vardı benim.
Kimini üterek,
Kimini vurarak, dağıtarak
Kazanmıştım onları.
Yaş altmışa erdi bugün.
Torunlar evlendi,
Çocuklar adam oldu.
Nice yıllar geçti üzerinden.
Gazoz kapakları hâlâ orada,
Çuvallar dolusu, hatıralarda...
Hayat böyledir işte...
Mal yığar durursun;
Kimini üterek,
Kimini kandırarak,
Kimini katakulliye getirerek...
Sonra bir bakarsın ki
Geride sana kalan
Çuvallar dolusu gazoz kapakları...
Onca kapağım vardı;
Toplayarak elde etmiştim,
Kimini üterek,
Vurarak, kandırarak, dağıtarak...
Aklımın başıma geldiği gün
Şaştım bu işe.
Çuvallar dolusu kapak
Yük oldu bana.
Götürüp çöpe bıraktığım gün
Hayıflandım boşa geçen yıllara.
Hayat böyledir evlat...
Sonra ne mi olur?
Ömür biter, yol biter,
Hesap vakti gelir.
Peşinden koştuğun
Dünyalıklar yük olur omuzuna.
Aklın başına geldiği gün
Şaşırıp kalırsın yaptıklarına.
