Gece,
Şehrin yüzünde aydınlanıyor,
Karşıda,
Sen,
Belki daha yüreğin uykularda,
Sabah oluyor,
Sokağın köhne kahvesinde,
Mevsim kış,
Günlerden yalnızlık,
Kimse bilmiyor,
Nereden geliyor bu zaman sevdiğim,
Nereye gidiyor,
Fırının kokusu sarıyor ortalığı,
Ekmeğin buğusunda güneş doğuyor,
Sol yanım aşk,yollarda,
Bir bardak çay İstanbul'da,
Bana seni hatırlatıyor,
Ben neredeyim sevdiğim,
Nerede benim sensizliğim,
Yürü yürü bitiremezsin bu yolları,
Akşam olur,kalır yanına kimsesizliğim,
Selamlıyor yüzümü gören her yüz,
Yağmurlar bile sessiz yağmıyor,
Gece gelmiş yavaştan,
Geçip gitmiş bile çoktan,
Kime sorsam,
Anlamıyor.....
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
