Kabuğuna nasıl sığardı ki insan
Telaşındayken yaşamın
Yarışındayken zamanın
Hırsındayken; makamın ve paranın
Pekala kim çekebilirdi ki onu kabuğuna
Dar gelirken koskoca dünya
Zevk-i sefanın sonsuzluğunda
Gezecek , tozacak onca diyar varken
Alışkındı emirleri büyük yerlerden almaya
Küçük olduğu nerede görülmüştü hükümdarın
Zerre virüsten olur muydu devasa salgın
Bulaşan, yapışan, yayılan , boğan, can alan
Korku deryasının adıymış meğer CORONA
Kod adı gibi : COVİD-19
Rüyamda görsem inanamazdım
Uyanık olsam kuramazdım hayalini bile
Garantisi olmayan sabaha çıkışların
Karantinasındayız şimdi on dört gün
İzole duvarların soğuğunda
Acıların sıcağında kalakaldık
Yasakların en zoruymuş meğerse sarılamamak
Mesafelerin en uzağıymış sosyal mesafe
Demir atarken global yalnızlığımıza
Umuda açtık inen yelkenlerimizi inançla
Öyle kıran kırana bir savaş ki bu
Düşmanı insana , insanı düşmana yabancı
Can aldıkça tanınabilen
İyileştikçe çözülebilen
Hasta gemisinin, terk etmeyen kaptanları
Biliyoruz ki virüs topunun tam da ağzındasınız
Tankınız, ambulans, zırhınız tulumunuz
Kalkanınız maske ve eldivenleriniz.
Bugünlerde en çok da bahara özeniyoruz hep birlikte
Evde Kal çağrısına, dallarında umut açarak cevap veren ağaçlara
Hayat eve sığar sloganlarına gökyüzünde kanat çırparak alkış tutan kuşlara
Güneş, sağlık doğuracak hem de gümbür gümbür var mısınız kalp birliğine?
