Ben bir gölgeyim.
Hem de en iyisi.
Üzerime basıldığında bağırır,
Yoluma çıkıldığında kaçarım.
Ben uzun bir gölgeyim.
Bulamazsınız beni!
Bazen cilveli kadınlarladır görüntüm,
Bazen ise yanımdaki oyuncularla.
Evet,evet
Ben rengi henüz verilmemiş,sıradan bir gölgeyim
Ama en iyisi...
Sayfalarda kaybolurken izim,ve kapanırken
Defter, kitap, ışık
Ben ezbere uyurum içimde...
Yüzüm belli değil,
İnce, uzun saçlı, boş bir gencin kutsanmış gölgesiyim.
Helak eder beni de
Yok olmam.
Ben içinde taşların ufalandığı,
Kıyametin yaklaşırken gülümsediği
Geceye has çirkin bir gölgeyim...
Geçen bir hikayede geçti adım; beğendim:
Ben bir gölgeyim...
KİTAP İZLERİ
İnsan Olmak
Engin Geçtan
Türkiye'nin Ruhuna Tutulan Ayna: Engin Geçtan’ın Eskimeyen Klasiği Üzerine Her ülkenin edebiyatında, nesiller boyu elden ele dolaşan, altı çizilen cümleleriyle adeta kolektif bir yol arkadaşına
İncelemeyi Oku
